| Nr. 133
Behalve Olaf wilde niemand nog een tweede keer duiken. Maar ja, hoe vaak ga ik nu in een bergmeer duiken? Deze keer niet alleen langs de kant, maar we zijn meteen overgestoken richting bos, over de bodem. Koud! Vooral mijn voeten. Er was niets te zien op die diepte. Bij de bomen zijn we dan weer langs de kant gaan duiken, maar iets dieper dan eerst. Het zicht op diepte was ook iets slechter en het was donkerder, dus die bomen kwamen echt als schimmen uit de mist opdoemen. Best een speciale sfeer. We zagen weer grijze snoekbaarzen (en hadden ook wat meer tijd om ze te bekijken, omdat we met z'n tweetjes waren). Dode vis gezien. En wat kleine ~5 cm lichtbruine visjes met stippen en een donkerbruine streep in de lengte. Volgens mij zijn dit de saaie visjes: de grondels van het bergmeer. Niet veel verderop kwamen we een grote groep karpers tegen, met grote en kleine exemplaren. En het werden er steeds meer. Het zullen er minstens vijftig geweest zijn, allemaal vlak onder het oppervlak. Deze kwamen minder dichtbij en gingen ons uit de wg, misschien omdat er ook kleintjes bij waren. Vet tof. Oh, ik heb ook nog de scherpe tanden van een grijze snoekbaars gezien. Op het eind, toen we er al uit gingen, zag ik nog een forel, veel groter als de eerste keer. Wel zo'n 40 cm. Weer wit met zwarte stippen en een sompe neus (niet zo raar). Ik kon hem best een tijdje volgen. Er zaten ook veel van die kleine, saaie visjes. Volgens mij heb ik inmiddels gezien wat er te zien valt. Hoewel... anderen hadden een snoek gezien. Zoet water is wel aangenaam, omdat niet alles zo vies zout is en nooit droog wordt. |
| |
