| Nr. 142
Laatste duik in Kroatie. Ik moest er extra voor betalen, want er zaten
maar zes duiken bij de reis inbegrepen. Mopper mopper. Dat hadden ze
ook van tevoren kunnen aangeven. Maar goed, je bent er dan toch en zo
vaak kom ik niet in Kroatie. Eerst lukte het niet om mijn fles goed aan te
sluiten, maar gelukkig had Olaf een O-ring bij zich. Daarna het water in.
Alles prima. Ik wilde alleen niet te diep, omdat ik de volgende dag ging
vliegen. Ik kijk op mijn kompas en meteen begint mijn automatenset daar
bij de manometer te blazen. Nee. Bah. Balen. Olaf erbij gehaald. Hij heeft
toen wat aan de slang gedraaid en toen stopte hij met lekken. Mooi. Maar
ik durfde dus niet meer op mijn meters te kijken. Afgesproken met Olaf
om netjes bij elkaar te blijven en niet te diep te gaan. Als er dan wat mis
gaat, dan beter niet op grote diepte. We zouden eerst rechtdoor gaan, al
konden we nu niet echt naar de stijlwand. Ik zag een mooie geel-zwart-
witte kokerworm met twee 'waaiers', zijn dat dan twee wormen in een
koker of is er maar een worm die zijn segmenten in tweeen gesplitst
heeft? Na een inmiddels niet meer zo indrukwekkende fabellina en
schattige slijmvisjes (eentje met grijs-bruine dwarsstrepen) kwamen we
bij een dieper stuk. Maar toen wilden mijn oren niet meer meewerken,
dus zijn we naar rechts afgebogen. En weer wat ondieper gegaan. Zand
zand zand en nog meer zand gezien. Tot we bij een of andere kooi-met-
net kwamen, waarschijnlijk een soort oude fuik. En deze fuik zat he-le-
maal vol met veersterren. Op elk stangetje zaten er tientallen. Rood, wit,
geel, zwart en oranje. Wat doen ze daar met z'n allen? Nog wat eten
zoekende harders gezien in de verte, maar ze zwommen te snel. Daarna
weer koeslakken gevonden! Eerst eentje (maar diet had zo'n rare vorm
dat het er misschien wel twee waren, maar op elkaar) en daarna nog vier.
Grappig ook hoe ze allemaal echt een andere tekening hebben, van hele
kleine tot vrij grote vlekken. Ik was al helemaal blij en heb er flink op los
gefotografeerd. Daarna vond ik nog een miniscuul slakje van nog geen
centimeter. Hij was donkerblauw met twee flinke donkerblauwe
(voel/oog)sprieten, een witte streep over zijn rug en omlijnd met een lijn
die van wit naar geel veranderde. Niet te zien voor arme Olaf zonder
leesbril. Even verderop vond Olaf wel een andere 5 cm grote slak die veel
cooler was. Deze had zijn flapjes omhoog geklapt en ze waren onderaan
zwart-met-witte-puntjes, daarna wit, daarna geel/groen, daarna blau,
daarna oranje. Ook veel kleur op zijn dikke (voel/oog)sprieten. Mooie,
doorzichtig-met-zwarte-banden anemoon. Weer mosdiertjes (kant). Weer
heftig met takken, schelpen en mossen beplakte zee-egels. En een
bloedlipgrondel, misschien, maar hij zat niet onder een steen, dus
misschien niet. Einde Kroatie, maar het was mooi.
|
| |
