| Aan de kant bij de trap hadden we zo onze tweifels over de visualibilty maar na stug uitzwemmen kwamen we vanzelf op een diepte waar plots de hemel open brak en we konden zien dat wat er te zien was. Hier geen donderpadjes, maar Grondeltjes waren deze keer de pineut van mijn Olympus. Ik moest en zou mijn plaatje van de week schieten en verloor daarbij wel eens mijn buddy uit het oog, daarbij de zwakte van het buddysysteem aan het licht brengend, je hebt namelijk wel een buddy in de buurt nodig. Ik ben bang dat er een hand in mijn eigen boezem moet worden gestoken en van dat ik wat aan de situatie ga doen!
aan de oppervlakte gebabbeld met een Marathon organisator, die plaatjes schoot. |
| |
