| Wrak uit WOII. Mijnenveger welke in 1942 is gezonken. Zeer goed zicht gehad (+/- 6 meter) tijdens deze duik. Bijna geheel stromingloos deze duik. Gedoken met D7.
Zonder reel het wrak geheel kunnen verkennen. Geheel om het wrak gezwommen en door de wrakdelen heen gezwommen.
**********************************************
Om schepen tot zinken te brengen gebruikten zowel de Duitsers als de geallieerden de mijn als wapen. Hoewel er mijnenvegers gebruikt werden om de mijnen op te ruimen, had de Kriegsmarine ook een andere manier om een veilige route voor de scheepvaart te cre�ren. Dat hield in het gebruik van Sperrbrechers. Dit waren special uitgeruste schepen, die voor een konvooi uitvoeren, dwars door een mijnenveld.
Het waren erg sterke schepen die wel tegen een 'stootje' konden.
Vanaf 1940 waren er hoofdzakelijk magnetische mijnen die de grootste dreiging voor schepen vormden. Deze konden door vliegtuigen 's nachts worden gelegd.
De Sperrbrechers waren uitgerust met een 'VES-systeem'. Dat was een generator die een erg groot magnetisch veld opwekte, waardoor de mijnen meestal op een veilige afstand tot ontploffing kwamen.
De Sperrbrechers werden gebruikt om alle soorten oppervlakteschepen en duikboten te begeleiden van en naar de havens. Ook hadden ze vrij zware zogenaamde AA batterijen (afweergeschut) om extra verdediging tegen luchtaanvallen te geven. Vanwege de luchtaanvallen hadden de meeste schepen ook een luchtbarrage- ballon.
Van de ruim 100 Sperrbrechers, in dienst van de Kriegsmarine, hebben ca. 50 het niet gehaald. Het was niet een bepaald geliefde baan om op een Sperrbrecher te dienen.
De meeste Sperrbrechers waren voormalige koopvaardij schepen van ca. 5000 ton deadweight.
Sperrbrecher 161, Iris, gezonken op 4 juli 1942, liep op een mijn. |
| |
