| Na het succes van een kleine drie weken geleden wij weer terug om te zoeken in het slakkenaparadijs in de het westen van de Oosterschelde. Als we aankomen zien we dat de gele boeien redelijk vlak liggen. Dit betekend dus omkleden en gelijk het water in. Binnen half uurtje lopen we langs de strekdam. Nog even overleggen van een visser op de punt, zodat we elkaar niet in de weg zitten. Als we zakken schrik ik wel een beetje van het zeer matige zicht. Wat een stofbende is het vandaag. Hopelijk trekt het nog een beetjes op, Marielle geeft aan dat we beter de buddylijn even kunnen gebruiken, want met minder dan een meter zicht ben je elkaar zo uit het oog verloren. Lusjes om de polsen en we kunnen ons focussen op het zoeken en fotograferen, want daar gaat het tenslotte om. Wederom veel mosseltjes en veel jonge vis, maar na 20 minuten nog (kroon)slak gevonden. Jeetje wat jammer denk ik. De duik is niet onaardig, maar tis toch wel een tegenvaller. Zeker na onze avonturen in Illes Medes in het noorden van Spanje en ons laatste duik hier. Na ruim half uur keren we en ik geef aan: minstens een slakje voor we eruit gaan. Helaas wordt het zicht zicht niet beter en we raken driemaal onze orientatie kwijt. Kompas er weer bij en richting het zuiden. Na 65 min zitten we weer op twee meter. Ze staan op een wandelen wat teleurgesteld naar onze auto. Wat kan de natuur toch grillig zijn. Zou alles alweer vertrokken zijn vraag ik me af, we hebben echt wel goed gezocht. Misschien is begin juni toch al wat aan de late kant ! |
| |
