| Stromingsduik op de Tabarka Ongelooflijk maar echt waar. Elke dag hebben wij stevig genoten van de soms zachte maar soms ook weer felle zonnestralen. Zo nu en dan regent het kortstondig met de daarbij behorende rukwinden. Dan verschijnt er een regenboog. Dat alles in combinatie met het uitzicht op de hoge kliffen in Schotland maakt het plaatje compleet. We gaan een duik maken op de Tabarka. De Tabarka is gebouwd in Rotterdam. Haar hoofddoel was het blokkeren van de Churchill Barriers tot de bouw daarvan is voltooid. De Tabarka is daar om die reden afgezonken op 23 maart 1941. Toen de constructie van de Churchill barriers voltooid was heeft men besloten om de Tabarka in 1944 opnieuw naar boven te halen en in de Burra Sound op 27 juli 1944 opnieuw te laten afzinken. Voor de Duitse vloot was de Burra Sound de laatste mogelijkheid om Scapa Flow te betreden. Wederom, net als bij alle andere wrakken, verloopt het afzinken niet geheel voorspoedig. Tijdens de afdaling begon de ballast te verschuiven voordat ze de gelegenheid kreeg om te zinken. Sindsdien ligt ze compleet ondersteboven, máár... één pluspunt: de Tabarka heeft verscheidene ingangsmogelijkheden. Tijdens de briefing voor de duik op de Tabarka is aangegeven om negatief in het water te springen. De stroming schijnt erg sterk te zijn en het zou jammer zijn om voorbij dit wrak te zwemmen. Het is een ondiepe duik tot maximaal 16 meter. Er wordt wel enige (penetratie) tot wrakduik-ervaring gevraagd. Wouter, Mark en Petter duiken op de kentering op bovengenoemd blockship. In de beginfase van de duik hebben we geen noemenswaardige stroming. We duiken kriskras door het wrak. We zien hier onder andere drie grote ketels in de machinekamer. De aandrijfmechanismen zijn ook herkenbaar. De duik is grotendeels gefilmd door Mark. Dit wrak kent dan ook erg goede mogelijkheden tot het maken van beeldmateriaal aangezien je een mooie ‘eerie’ lichtinval hebt van alle kanten. Dit samen met een subliem zicht maken het geheel tot een sprookjesachtige omgeving. Na het verlaten van het wrak bevinden we ons in de luwte van de stroming. We zijn aan de onderzijde van het wrak wanneer we, na ongeveer drie kwartier bodemtijd, het kelp letterlijk horizontaal zien dansen in het water. Wij herinneren ons de woorden van Kieran; “when the fish are swimming backwards, it is time to come out!” Petter geeft op dit moment al het teken tot opstijgen en zoekt een rustig plekje waar hij zijn SMB kan afschieten. Wij zien dat de boei gelijk wordt strak getrokken en zijn spoel snel afrolt. Petter wordt gelijk meegetrokken in de stroming en wij volgen hem snel om hem niet uit het oog te verliezen. Op het moment dat we één meter opstijgen zien we de bodem onder ons voorbij razen. WHOOEEEE!!!! We zien de rotsen, kelp, vissen en grote wrakdelen van andere blockships onder ons langs schieten! Heerlijk wat een rollercoaster-gevoel! Het is moeilijk om een exacte diepte aan te houden aangezien de wrakdelen een maalstroom creëren. Voor een dergelijk wrakdeel stijg je vanzelf op en bij het passeren van het wrakdeel wordt je weer naar beneden getrokken. Wat een adrenaline-kick! Na de opstijging belanden we in de straat van de Burra Sound waar de golven, van inmiddels drie+ meter hoogte ons verder meevoeren richting de atlantische oceaan. Een eindje verderop zien we de Halton dansen op de golven. De duikers worden een-voor-een opgepikt met het liftje dat zich aan bakboordzijde bevindt. |
| |
