| We arriveren eigenlijk al te laat aan de Kistenolle, want de bedoeling was om 14:30 uur in het water te zijn om de kentering van 14:40 uur te pakken. Tegen de tijd dat we het water in gaan is het al 15:00 uur. De vloed gaat dus al opkomen en de stromingen zijn hier sterk. John wil graag de pier oplopen en daar te water gaan zodat we met de stroming mee naar het zuidwesten gaan, maar we verkiezen toch direct rechtdoor te gaan. oftwel recht door zee. Eerste indruk is goed en is is een stuk helderder. Ik zie 2 zeedruifjes voor mij passeren met hun koddige tentakeltjes en hele kleine anemoontjes en hermietkreeftjes. Deze banen zich een verdomd snelle weg door het slik als een snelle auto door een droge woestijn met een enorme stofwolk erachter. He een slangsterretje. verrek het is hier bezaaid met die dingen.
Het duurt echt 9 minuten alvorens we eindelijk wat dieper komen, maar de bodem bljift hier saai slibberig.slagsterretjes zijn leuk, maar de stroming begint goed voelbaar te worden. Daarmee wordt dus ook weer jawel het slik opgedwarreld en het heeft niks nodig om een rookgordijn aan te leggen.John vraagt hoe laat het is en ik schrijf op mijn leitje 15:10 uur. We zigzaggen wat om uiteindelijk weer maar haaks op de stroom richting de kant te gaan.Verrek een zeedahliaatje en op een hoopje oesters zitten knal oranje gele anemoontjes van een halve centimeter doorsnee schat ik. Ik tik John aan en laat het zien, maar die is zo flauw van dat slechte zicht.We zitten zo op 7 meter. Dan voel ik mij ophoog getrokken worden en ik ontlucht gelijk mijn jack.Mijn diepte meter blijft op 3 meter staan en ik daal weer naar 5 meter. John had even moeite met ontluchten en moest zich dus een koppeltje duiken. Affijn alles weer onder controle , maar ik voel dat mijn benen worden geremd. Mijn buddy lijn hangt achter mij aan en ik zie JOhn naast me. We gaan maar snel terug naar de kant. Als ik weer sta met mijn hoofd boven water merk ik dat mijn snorkel is verdwenen. Getverderre, nou ja die ga ik niet meer zoeken.We sjouwen ons weer over de dijk. Conclusie kentering gemist bij laagwater, en weer slecht zicht. Wally baalt als een stekker, maar Antoinette en ik babbelen over het kleine spul wat er leeft. Wally wil vis zien en het liefst grote en goed zicht hebben, want dat verwacht je van Zeeland. ''Ik ga nooit meer naar Kistenolle!!'' wordt er gezegd en ik baal ook een beetje dat mijn snorkel pleite is, maar ik heb een grote lijst met soorten dieren die ik nog niet eerder heb gezien in levende lijve, dus dat kan al niet meer stuk.
Zeeland zal ons een andere keer wel goedgezind zijn. hoop ik. Harde wind heeft in iedergeval wel een invloed op een planning van duiken in de toekomst in Zeeland.
Axel |
| |
