Nr. 95
Voor het eerst sinds het storten van de staalslakken (dijkversterking) en voor het eerst naar de tweede pijler gezwommen. Dus eerst weer een eind zwemmen en bij de pijler naar beneden. Best diep voor Nederland. Fijn dat ik een lamp bij me had. De pijler was helemaal heftig begroeid met mosselen en daartussen anemonen etcetera. Mooi, maar niets speciaals gezien. Rondje gezwommen, orientatie verloren, maar Bart wist het noorden goed te vinden. De bodem was eerst vrij zanderig, maar ik zag een grote vorskwab in een hol, met z'n neus naar buiten. Goed kunnen bekijken, tot hij schrok van Barts enorme camera, waarbij hij zand omhoog wapperde. Daarna kwamen we in de roze sterslakkenhemel. Eerst zag ik alleen eitjes met gekke 'anemoontjes' ernaast. Dat bleken de slakken te zijn! Gebobbeld, bruin met wit (sommige helemaal wit) en een grote pluim (kieuwen) op hun kont. Eerst een paar groepjes, maar uiteindelijk honderden! Toen ik ze zat was en we weer vaart gingen zetten, zag ik twee boompjesslakken! Bruin gevlekt, met grillige sprieten op hun rug. Bart bleef er maar foto's
van maken, dus ging ik naar een andere steen kijken. Met twee piepkleine (0,5 cm?) bleke knuppelslakken, met een heleboel sprieten op hun rug (doorzichtig met bruin gevuld). Ik heb eerst gekeken of het echt geen anemonen waren, maar toen Bart erbij gehaald. Hij blij. Ik blij. Helemaal super. Een hoop steenbolkjes onderweg. Nog een school stekelbaarsjes bij de kant. Moeilijk eruit komen. |
| |