| Vanavond met John afgesproken om een duik te maken. Het water was mooi stil en weinig wind. John gaf me de touwtjes in handen en ik mocht het zeggen, dus leek het mij leuk om naar de oude duikstek te gaan, omdat daar toch wat meer vis zit. Dus eerst richting noord om eerst op zoek te gaan naar de wolhandkrab, maar deze liet zich mooi niet zien, maar daarintegen wel een hoop am. gevlekte rivierkreeften. John spot er als eerste een en ik later ook een echter blijken het er twee op elkaar te zijn. Onder ligt een kreeft helemaal gestrekt en diegene die bovenopligt houdt de schaartjes vast van de onderste. Zouden die nou paren of mekaar opvreten. Jammer dat ik dan nog geen camera heb om dat vast te leggen. Affijn we gaan wat dieper richting de 9 meter en komen daar baarsen tegen die zich allemaal op de bodem stil houden of zich tussen een fiets verschanst hebben. De een bijna streeploos de ander juist helder gestreept op de flanken. Volgens mij of grote voornen (of winde's ) van ca 20 cm. Zo heel af en toe zwemt er een zoetwatergarnaal in de lamp en soms ook een (ik denk ) een vetje. Langwerpig visje van ca 10 cm die in je lamp bevriest en dat plots wegspurt. Verder nog posjes en jawel weer roodbuikaarsgarnaaltjes. Ze zijn klein maar fijn. Verder op zie ik een baars op de bodem zich plots bewegen en op die manier verhult ie zichzelf in een stofwolkje, waar alleen nog zijn kop uitsteekt. Da's wel een heel bijzondere manier van camouflage.
Ook zie je zakkende wolkjes stof van vissen die zich net uit de voeten hebben gemaakt. een mooi gezicht.
We komen de rechtopstaande boom tegen met de zoetwatersponsjes en gaan dan een geul in en zakken af naar 12 meter. Daar ligt dan een gigantische baars van zeker 40 cms doodstil. Wauw. we zijn dan inmiddels 20 minuten bezig als ik John aan tik om om te keren.Ik begin het ook wat koud te krijgen. Het is even orienteren , maar eerst zwemmen we naar een wat ondieper gedeelte en passeren onze eigen stofwolken. dan buigen we iets meer af naar rechts omdat we nu op 2 meter zitten en da's wel erg ondiep. Dus we zakken iets af tussen de 3 en 4 meter. Dat is dan even een relatief saai stukje tot we bij de liggende boom komen , waarop een rivierdonderpad ligt. John heeft zijn lamp op nog een joekel van een baars gezet , welke een oude bekende is. de geboggelde. Maar ik wil John het padje laten zien en trek kort aan de buddy lijn John ziet hem eerst niet , maar dan dus wel. Nou we vervolgenn onze weg en komen de workmate tegen (althans het ljkt erop) en we zwemmen naar de kant. Gelukkig komen we precies uit bij de steiger. Dat was weer een heerlijke duik ondanks dat mijn voeten zo dood zijn als een pier. Omkleden en een lekker bakkie koffie doen de aderen openen.
Axel.
|
| |
