| Ik laad mijn fietskar met de duikspullen en doe mijn droogpak in de rugtas. Voor de zekerheid trek ik mijn waterdichte motorbroek aan (mijn vrouw heeft mijn regenbroek namelijk mee). Net voor ik weg ging giette het van de regen. Tijdens de rit valt er geen drup.
Met een 20 minuten sta ik bij Toolenburgplas , waar Marleen en John al staan te wachten. Niet veel later komen ook Patrick en Hans ook aan gereden.
Nu blijkt dat John de fles van Marleen niet gevuld heeft en er zit dus maar 80 bar in. Dat wordt een wat korter duikje dan en ach dat maakt ook niet uit. Hans / Patrick en ik gaan met zijn drieen en we doen even een buddycheck. We besluiten eerst even naar het duikgebiedje te gaan en dan rechtomkeerd naar de noordkant , om daar langs de rand weer terug te komen. Als we onder zijn hebben John en Marleen al wat stof doen opwaaien en besluiten we maar direct naar de noordzijde te zwemmen op een diepte van 10 meter. Er is weinig te zien, maar je ziet dat een lichte stroming de toplaag van de klei doet opwaaien wat zich uitstrekt tot een dek van bewolking zeg maar. Regelmatig kijk ik even naar Patrick die geconcentreerd zwemt met zijn inflator in de hand en vraag of alles oke is.
Na een 20 minuten komen we dan eindelijk bij de noordzijde en stijgen naar 4 meter. Zodra de plantjes beginnen doemen de eerste baarsjes al op. Dat worden er al snel heel veel meer. Hans zit schuin achter ons en maakt wat foto's en filmpjes. Als ik naar hem heb gekeken en ik weer vooruit kijk zit er plots een joekel van een snoek zowat op mijn neus. Wauw deze is echt prachtig mooi en hij zwemt langzaam weg. Hans was even druk bezig met zijn camera en als ik zijn aandacht heb is de snoek verdwenen. Scholen met jonge baars trekkken als windvlagen voor onze neus en je kan de scholen opsplitsen als je je lamp met een verticale beweging er doorheen haalt. He de snoek zie ik weer en even later voegt zich een kleiner exemplaar erbij. Hans legt dit vast met de camera. Die grote jongen lijkt wel te poseren en Hans schiet een prachtig stukje film. Na een tijdje zwemmen we maar verder en het moge gezegd worden ''het wemelt hier van de vis''.
Zo prachtig zoals die zilverkleurige lijfjes in duizendtallen voor je passeren. Een soort zilverstorm. Op die 4 meter is het dan ook verrassend helder voor Toolenburgse begrippen. Na verloop van tijd komen we bij een kleiblok , waar alweer sponzen op groeien. Dit water is dan toch van goede kwaliteit en een 3-4 meter verderop zie ik twee wilgentenen manden liggen en het verkeersbord. We stijgen naar 3 meter en de rifpotten komen in zicht die toch verbazingwekkend snel begroeien. In een van de potten zit een jong snoekje. We zwemmen verder naar de volgende groep potten... niks... Ik zie weer een mooi blok klein en wat wits... He verrek een Peugeotje, want die had ik nog niet gezien. Leuk ding. Als we omdraaien komen we prompt een snoekbaars tegen van een cm of 40 (na aftrek van de vergroting). Deze zwemt weg en ben te laat om Hans te waarschuwen, maar warempel een tweede snoekbaars!!! Tjeedepee wat een visscore vandaag zeg. We zwemmen verder en in het duikgebiedje komen we boven. Dit was echt een superduik. John en Marleen hebben 20 minuutjes gedoken en staan te wachten met koffie. Hans biedt me aan om mij naar huis te rijden en dat sla ik niet af, want het begint nu wel wat te spetteren. Onderweg hoost het van de regen en jonge van ben ik blij dat ik nu niet in die bui fiets.
Hans super bedankt!!! |
| |
