| Het is prachtweer met een straf fris windje. Ik ben maar weer op de fiets met kar en man o man de lente is echt begonnen hoor. Ik ruik het water al. Bij de parkeerplek kleden John en ik ons om.
We zijn als eerste en het water ziet er dan ook zeeeer aanlokkelijk uit. Dit keer heb ik de extra 3 kgs lood maar eens achterwege gelaten, want elke kilo telt met een fietskar. Ik gebruik die extra kilo's toch alleen om mijn pak wat voller te kunnen blazen in de ondiepten. Bij koppie onder zitten we direct bij de manden en slaan rechts af. Die kleur groen van het water blijft mij bekoren. Op een meter of 7 komen we het platform tegen en we slaan lnks af om even het wrakje te bekijken. De betonpotten doemen eerst op en dan het wrak. Op de huid beginnen al weer sponsen te groeien. Als we verder zwemmen liggen op de bodem verder nog 2 prachtige sponsen die met hun vingers naar het oppervlak wijzen. Dit is toch wel een verdomd goeie waterkwaliteit. We gaan verder richting het rode autowrak. John wijst een een baarsje aan die verstopt zit tussen plastic bodemplaten. De prachtige kleuren van zijn kieuwen komen mooi uit. Het voorruit is helaas al weer stuk en het zijraam ligt eruit. de brandweerpop ligt er nog in en verhip er zit een complete school baarsjes veilig in de auto. Die hebben het gesnopen, want de boze mijnheer snoek waart hier ergens rond. We zwemmen verder naar het groene autowrak, waar jammergenoeg niks zit. We buigen verder af richting 120 graden van de kant af en ik wil nou wel eens wat verder kijken. Het heuvellandschap is toch wel apart hoor. Hier ern daar een toren klei die afgeladen is met garnaaltjes en waterpissebedden. Het zijn kolonies op zich. Na 20 minuten draaien we maar om, want het zwemmende leven is hier ver te zoeken. Op noord aanhoudend komen we ondieper uit. Dan plots rukt John aan het touw en ik zie een snoekbaars! wauw.. als ik die kant op wil doemt er vlak voor mij een snoek op en is ook geen kleintje dus ik ruk weer aan de lijn, maar John ziet het niet. De schutkleuren van de snoek doen hun werk goed, want hij viel bijna niet op terwijl ie een meter voor me zat. Jahoooeeeee .. mijn dag kan niet meer stuk. Na 36 minuten komen we boven en een groep andere duikers dient zich aan. Zonnetje schijnt zalig. Dit was weer een verrassend leuke duik en ik ga tevreden en happy weer naar huis fietsend dwars door die goeie ouwe polder. |
| |
