| Zandeiland 4 met een zonnetje = mega drukte. Joris moet nog even de fles vullen, maar aangezien er een rij met auto's staat om een plekkie te vinden, besluiten we ergens anders een duik te doen. Met zoveel mensen moet het inmiddels een groentesoep zijn geworden. We komen op een totaal verlaten parkeerplaats aan en kleden ons volle moed in het stralende zonnetje om. Joris is hier nog niet eerder geweest en ik vertel hem dat ie wel effe een 500 meter moet lopen. Een Zeelandiaanse afstand om bij een duikstek te komen, maar daarom is het dan ook zo rustig. Het water is ontzettend helder en we laten ons er met een zucht van verkoeling in glijden. Het fonteinkruid (Je hebt tig soorten, maar het is die dunne variant) staat al een meter hoog en het zicht is hier toch zo'n 8 meter. We gaan langzaam naar het diepere gedeelte en de zonnestralen dringen diep door. Er zit alleen geen enkele vis hier, omdat er relatief weing schuilplekken zijn. Op 300 graden zwemmen we rustig richting de afgrond. ik zie garnaatjes die met vlokreeftjes rond sjouwen en mosseltjes die open staan.Het oppervlakte water is 14 graden, maar op 13 meter, waar het al gauw donkerder wordt is het uiteindelijk 6 graden. De veenwand is zo ontzettend goed te zien en vanaf 13 meter zien we de golfjes boven ons in het licht dansen.
Als ik naar Joris kijk is het alsof ie in lucht zweeft. Ein-de-lijk eens helder water. Je ziet altijd die maagdeljke foto's van Vinkeveen en eigenlijk ben ik altijd al blij met een 2 a 3 meter zicht. Wij treffen eigenlijk nooit. Gaan we naar Zeeland is het zicht meestal minder dan een meter. Dit is nu prachtig voor foto's maar mijn onderwaterhuis is nu ter reparatie aangeboden en op dit moment mis ik hem verdikke wel hoor. We zweven langs de veenwand en ik neem rustig te tijd om alles eens goed in detail te bekijken. zoetwaterpoliepjes en al die laagjes veen lichten prachtig op in onze duiklampen. De kabel is nog ver in de diepte te ontwaren. Ik zou hier wel eens willen kijken hoe diep het hier eigenlijk is. Op een takkenbos op 14 meter zijn baarseieren afgezet. Verderop zit tussen een spelonk een visje. Donkergrijs met lichtgrijze ogen huh.... een verkleurde baars of iets anders???. Ik kan er geen foto van maken en het laat zich ook niet zo goed zien. Als de wand ophoudt draaien we om en gaan nogmaals langs de wonderlijke wand. Het licht is nu veel mooier. uiteindelijk stijgen we langzaam naar de 8 meter en een vlakte van mossels strekt voor ons uit. Met name Joris bleef naar zeggen even hangen zodat ie op ooghoogte met het vlak was. Waanzinnig mooi schouwspel. We zwemmen rustig de warmte in, echter een scherpe thermocline is hier niet.
We komen langs exact dezelfde weg als heen en nog steeds geen vis te zien. Op 5 meter blijven we 3 minuten en ik besluit op 3 meter ook nog even te blijven. Overal zie je stokjes bewegen oftewel kokerjuffers. De waterpoliepjes zijn goed te zien op de planten en er liggen twee half opgevreten lijken van een amerikaanse rode rivierkreeft en ik zeg opgeruimd staat netjes. Ook de korfmossels (ook uitheems) lagen bij Zandeiland 4 allemaal leeg. Er is gelukkig dus een massale sterfte van die korfmossels gekomen.
De langdurige lou heeft ze misschien de das omgedaan.
Oke driehoeksmosselen zijn ook uitheems, maar die zorgen wel weer voor helder water. Als we boven komen zie ik nog een fles liggen en wil deze opruimen, maar ik zie een rupsachtige ei-afzetting. Weet echt niet wat dat is en ik laat de fles weer terugzinken. Ik heb wel 2 plasticflessen uit het water gehaald.
Dit was werkelijk een prachtduik en het lopen dubbel en dwars waard. Dank je Joris!!! |
| |
