| Als we om 19:10 aankomen bij Zeelandbrug is de parkeerplaats wederom op een auto of 10 na leeg. We kleden ons als de wiedeweerga om, hoewel ik weet dat de kenterings tijd slechts een schatting is. Om 20:00 uur zou ie moeten zijn en om 19:42 uur liggen we erin. Laatste keer dat ik hier was zag je een sterke stroming om de pijlers gaan en nu dus niet. Neemt niet weg dat er geen stroming is en daar komen Mark en ik al snel achter als we ons laten zakken. Doel is om naar de kop van de pijler te duiken, maar de stroming is behoorlijk en wat zitten we onze energie te verspillen. We komen tussen een pijler uit en laten ons mee voeren. maar we klappen bijna tegen een tweede aan. Dan drukt de stroming ons vooruit en we komen langs een kleiwal uit die snel ophoudt. voor ons zit wat donkers en het is de stellage die opdoemd. We zien een stellage met pijlinktvis eieren en dan ineens weer een magisch moment als een sepia verschijnt en met ons stroomafwaarts zwemt. De gracieuze bewegingen zijn mooi om te zien en af en toe maakt ie extra snelheid door zijn/ zijn sifon te gebruiken. Tjonge wat voel ik mij een kneus als je ziet hoe makkelijk een sepia stopt, draait en weer door zwemt. Dan vertraagt de sepia wat en we komen op armlengte afstand. Hij poseert nog even verdwijnt met gemak tegen de stroom in, terwijl wij vrij hulpeloos met de stroom mee gaan. Tjeemig wat een ervaring. Ook zien we gigantische kreeft. Ik kijk om mijn computer en die wijst 20:00 uur aan en prompt lijkt de stroming weg te vallen.. huh... sinds wanneer is een kentering volgens de schemaatjes? We zullen wel in een luwte zitten ofzo. We draaien om en voelen echter nog een heel lichte tegenstroming. De slibanemonen en enorme grote anjelieren zijn werkelijk machtig mooi om te zien. Een of andere spierwitte kluwen van naaktslakeieren zien we ook veel. Ik blijf me verbazen dat in werkelijk elke centimeter wel leven zit. Dan komen we prompt een Snotolf tegen die angstvallig tegen een holte aan zit. Wat een lelijke dikkert eigenlijk, maar wel heel apart en vooral een koddig beest. We bekijken hem een goed en gaan rustig verder. Hermietkreeften, Noorzeekrabben.. te veel om op te noemen. Ik kan nu ook begrijpen dat de echte Zeelandduikers het zoetwater leven minder interessant vinden, Hoewel daar ook ontzettend veel leven in zit. Joris en John hebben de hoofdprijs dit keer. Die hebben een kwartier lang een optreden gehad van vier Sepia's dansend / parend en wel. Gelukkig kunnen we nu tevreden naar huis. John zijn glimlach is niet van zijn gezicht te krijgen en Joris heeft het warm van het zwemmen en kan volgens mij ook zijn geluk niet op.. Mark is ook heel tevreden met de oogst van vandaag en ik.... ben nog gelukkiger geworden van deze dag dan ik al was. Wat een feest, ondanks dat ik een natte mouw had van de inflator.
|
| |
