| Al vrij snel zijn we in Nederhorst den Bergh en de vermoeidheid begint nu zijn tol te eisen. Hoever lopen is het vraagt Andre? Een uhhh metertje of 300…. Tjeetje. Wim was zo vriendelijk nog mee te rijden, om daarna naar huis te vertrekken, want om nou in een nat pak te duiken, met de wetenschap dat je 300 meter met de uitrusting moet lopen om mischien te ervaren dat ie nog steeds lek is is geen prettig vooruitzicht. Hij bedankt en gaat naar huis. Dit keer ga ik met Patrick. Ook Patrick is moe, maar ik vind het tof dat ie mij naar huis wil brengen na deze duik. Het is druk met duikers en dat merken we al snel als we onder gaan. We gaan naar 9 meter en dan links af, want iedereen zit verder bij de haven natuurlijk. Een grote homp klei/ veen is het eerste interessante object en met een thermocline op de 9 meter blijven we daar even boven hangen. We gaan verder en komen nog een betonpaal tegen die naar de oppervlakte wijst. Een bos verwrongen metaal ziet er bizar uit. Dan gaan we al snel naar de 5 meter en het zicht is hier wel minder, maar evengoed wel leuk. Ik zie nog een snoekstaart, maar die laat zich niet meer zien. Verderop een donkergrijze brasem met een wond op de zijde. Op een doodgemakkie fotograferen we erop los in de hoop dat er wat bruikbaars tussen zit. Ook trouwens een soort vis.. de bruik-baars.Tja na 6 uur duiken wordt je wel een tikkie flauw. Bij de steiger onder zit een school vis waar je U tegen zegt. Kevin en Andre benen terug naar de auto en Patrick en ik sjouwen erachter aan.
Even omkleden en warempel het begint te regenen. Kevin en Andre moeten nog even 1,5 uur tuffen alvorens ze thuis zijn en we kunnen terugkijken op een geslaagd weekend. Ook zij bedanken en gaan op huis aan. Onderweg naar huis regent het pijpenstelen en de hel breekt los…. Dank jullie wel weergoden voor het prachtige weer.
|
| |
