| Onze magen knorren behoorlijk en laat er nou de snackbar bij de duikplek zitten die overheerlijke kibbeling serveert. Joris en ik delen een maaltijd, omdat ik wel al 4 boterhammen op heb. Pierre en John bunkeren zich kranig vol, maar de ogen waren groter dan de maag. Joris en Pierre willen van te voren weten hoe de weg naar de duikstek eruit ziet... Nou ga je gang maar, want ik ga me niet extra onnodig klimwerk verrichten. Ik zie wel. John weet het al wel, maar mijn kuiten zullen het even zwaar gaan krijgen als we ons uiteindelijk de lange hoge trap op trekken. Dan nog even een 500 meter tippelen en dan zijn we er al weer. Lichtelijk vertrokken gezichten voegen zich op de steiger en kijken naar een prachtig helder onderwater tafereel. Pierre ligt er als eerste in en John als tweedes. Een groep jongeren zegt nog dat er heel veel kwallen zitten (het sterft hier ook van de duikers) en ik reageer weer met een domme opmerking ''En wij zijn die kwallen zeker muhahaha .ahum'' Meestal zijn jongelui altijd sarcastisch, maar deze zijn kennelijk wel keurig opgevoed en serveren mij natuurlijk af met een lichtelijk hoongelach en terecht he. Ik kan voortaan beter mijn muil volstoppen met een automaat en het water in plonzen en dan pas de opmerking plaatsen. Affijn bij de steiger zwemmen we even door een soep van zeedruifjes ten teken dat de jongelui dus geen grapjes maakten. De zandbodem voor ons ligt vol met jonge bot en garnalen. Pierre is mijn buddy en wijst de bijzondere dingen direct aan. Wat een wereld stek joh!. We zakken wat dieper af en de steurgarnalen vliegen je zowat om de oren. Ik vind deze zo mooi en dan wordt ie nog de ''gewone steurgarnaal'' genoemd... ik pleit voor een sjiekere ''doorzichte goudstip garnaal'' ofzo. We struinen de boel af en op een gegeven moment zijn mijn camera batterijen op..... gretver...Met het laatste beetje stroom zet ik nog een botervis op de gevoelige chip. En zoals te verwachten beginnen we dan pas echt heel bijzondere dingen te zien. Zeker als we de sla-tuin over zwemmen spot Pierre een groen wierslakje en als je eenmaal weet hoe die eruit zien nou dan volgen er snel heel veel meer. Wiergroen met ietepietepeutigere blauwe stipjes. Aasgarnalen een zeedonderpad met een witte kop??? Een slablad met 3 lichtgroene circels erin wat een walhalla. Ondertussen tikt de tijd vrolijk door en na 70 minuten had ik iets van .... nog even lekker rondneuzen. Voor je het weet zit je op 90 minuten en nog steeds ben ik niet uitgekeken en Pierre ook niet. Ik waan me in een paradijs hier en af en toe scheurt er een krab dwars door de slabladeren naar boven. Een kleine zeenaald jippie!!! Dan hoor ik getik... dat kan maar 1 persoon zijn... John die al samen met Joris op de kant zitten. Ik geniet met volle teugen en probeer alles aandachtig en bewust te bekijken. Na 105 minuten hebben we John en Joris wel lang genoeg laten wachten. Met tegenzin kom ik omhoog en zie op de trap nog prachtige knal oranje sponzen. John en Joris hebben palingen gezien en Joris heeft nog een sepiola gespot. Na een slopende wandeling omhoog en omlaag beginnen mijn kuiten zich zachtjes chronisch aan te spannen. Dit resulteerd de volgende ochtend in een heerlijke spierpijn die ik na zulke prachtige duiken graag onderga. Pierre Joris en John... bedankt voor deze prachtdag. Thuis gekomen gooi ik een hele rits wazige foto's weg en hou een leuke selectie over.
|
| |
