| Zo het weer kan niet beter. Zon schijnt de auto moet gekrabt
worden en de wijzer staat op -4 graden. Om 10:00 uur zijn we op
de Oostoever van de Sloterplas. Rien en Marleen zijn er al en het is
wachten op John en Gerrie. Gerrie belt dat ie wat later komt omdat
ie zijn aanhanger uit de sneeuw moet graven. Als John Gerrie en
Marjan gearriveerd zijn beginnen we met opbouwen van de tent.
Dit tentje heeft al heel wat doorstaan. Het heeft zelfs vliegles gehad
tijdens een winderige paasduik in Vinkeveen, maar met wat lapwerk
doet ie het nog steeds. Door Marjan en Gerrie is er
soep/chocolademelk/worstbroodjes/oliebollen en nog veel meer klaar
gemaakt. Rien is de kachel in de bus alvast aan het warm stoken
voor de natpakduikers. Iedereen druppelt binnen.
John kleedt zich alvast aan in zijn pakkie en dropt de trofee alvast
ergens. We zien het houtblokje drijven. Er worden
nieuwjaarswensen uitgewisseld en dan spreekt het orakel dat we
ons moeten omkleden.
Mark en Joris slaan even over. Mark heeft barre lekkage in zijn pak en
heeft naar zeggen een zware zaterdagavond gehad en Joris zijn pak
was ook lek geraakt.
Hondje van ons heeft mijn polsseal van mijn goede pak kapot
gekrabt en gelukkig is het oude pak van Hans er nog die Patrick
weer heeft meegenomen. Dus het is lekke droogpakken tijd.
Als iedereen klaar is gaan we te water en stellen de kompassen in. Ik
ben met Joke. Manuela is met Antoinette en Patrick is met John.
Naar ik me heb laten vertellen gingen John en Patrick als een
torpedo er van door om met een constante bubbelbaan op recht
het doel af te gaan. Wij bogen iets te veel naar links af en zaten ook
zomaar in het pikke donker op 15 meter. Het licht gaat hier gewoon
uit op 10 meter. We kijken lekker ontspannen rond en zigzaggen
wat, maar van de trofee geen enkel spoor. Ik spot een wolhandkrab
en een eenzame baars in een kunstplant. Er liggen hier enorm veel
kunstplanten op de bodem.
Vast door iemand gejat en gedumpt die een gloeiende hekel aan die
dingen heeft. Er ligt hier een onmetelijke hoeveelheid troep op de
bodem. We gaan maar wat ondieper en komen bij wat troebele
stukjes waar kennelijk een stel ons voor is geweest. Ik zie op 7
meter het zonnetje door het oppervlakte breken. Ontluchten gaat
wat moeilijk, omdat ik zo vreselijk strak in dit pak zit vanwege mijn
warme wolletje. Mijn rechterarm is nat, maar niet koud. Na 27
minuten komen we boven en kijken Jelle aan die een trotse blik op
zijn gezicht heeft staan. Ik vraag of ie al gevonden is. Ja hoor en drie
keer raden door wie....... John en Patrick. Patrick heeft zich een
breuk gesjouwd als een menselijke hefballon. Ja dat trofeetje is
zwaar. Joke en ik komen als laatste eruit.De hete soep en
chocomelk staat klaar. Eerst omkleden en dan genieten van het
uitgebreide eten en drinken.
De prijzen worden uitgereikt, maar ja de voorzitter mag de prijs zelf
niet houden en dus wordt er een nieuw spelregel in het leven
geroepen. Patrick krijgt een kadobon van 20 euro voor besteding in
een duikwinkel in Nieuw Vennep en Manuela krijgt ook een kadobon
en Antoinnet een vulkaart. Dit omdat dit het eerste duikpaar was
die John en Patrick onderwater tegenkwamen.
De temperatuur loopt lichtjes op en het is gezellig.
Als de meeste weer van de rest van de zondag gaan genieten
breken we de boel weer op en gaan voldaan en rozig naar huis.
Iedereen hartelijk dank!!!
|
| |
