| Na 1 week snot en 1 week antibiotica eindelijk weer een duik. Alles voelt goed en de neus is weer helemaal vrij.
Afgelopen zondag heb ik een aluminium goodmanhandle gemaakt voor mijn metalsub handlamp. Het elastiek wat ik gebruikte was een oplossing, maar niet echt geweldig en dus kon ik nu mooi even de handle testen. Ook maar eens mijn natte handschoenen en mijn nieuwe masker. Er staat een straf windje en de temperatuur is niet onaangenaam. Ik ben benieuwd hoe het allemaal gaat. We duiken onder en dan komt even een moment dat ik baal als een stekker bij het afdalen... Ik voel weer druk op mijn voorhoofd en moet toch een beetje forceren om het te klaren. Ik vloek in mezelf... heeft die operatie dan uberhaupt zin gehad of is er dan wel genoeg ruimte gemaakt vraag ik me af. Mark heeft een probleempje met zijn inflator slang. Die zit vast maar geeft ook geen lucht. Een minuutje later zit ie wel goed en we gaan verder. Tot een meter of 6 a 7 is het zicht bar slecht, maar daaronder trekt het goed open. De temperatuur geeft 4 graden aan. We zwemmen heel langzaam richting het paviljoen en horen het gezoem van de waterpomp (die het water op het dak van het paviljoen pompt) steeds luider worden. Mark zijn lamp is zowaar ook focusbaar en probeert verschillende bundels uit. Jeetje dan is zo'n HID toch wel echt stukken beter dan een LED. De HID priemt echt over een afstand van zeker 4 a 5 meter door het zweefvuil heen terwijl mijn LED straaltje al na een meter of twee diffundeert in het niets. De goodmanhandle functioneert zowieso wel goed. We vervolgen onze weg tussen de palen door en het zicht is daar goed te noemen, maar qua vis is er niets te zien. Wel een wolkje garnaaltjes. Mark probeert nog even achteruit te zwemmen en dat gaat goed. Nog even verder en dan ineens trekt de kou in mijn handen. Ik ga ook nog een poging doen om achteruit te zwemmen en dat valt niet mee om dan ook nog op diepte te blijven. Rug hol trekken billen knijpen en hoofd omhoog helpt wel, maar toch stijg ik lichtjes. Tijd voor de terugweg, want ook Mark krijgt koude handen. De terugweg gaat dan ook een stukkie rapper. 3 minuutjes een stop en dan beheerst het water uit. Oh wat mis ik mijn drooghandschoenen. Ook Mark ervaart het als kouder dan normaal. Wat zeuren we nou want we doen het zelf he, maar na twee weken oppervlakte vergeet je hoe intens het kan zijn. Het was een lekker ontspannen duikje afgezien van het tegenvallertje. Er zijn ergere dingen en hou het even op een na-wee van de verkoudheid. Morgen of zondag nog een duikje om te zien hoe het dan gaat. |
| |
