| Wat een regen,maar dat maakt niks uit. Vandaag gaat John voor het
eerst met zijn zoon duiken. Hbos heeft voor mij iets magisch en ik kom
hier ontzettend graag,ongeacht het zicht. Ik hoop dat John's zoon dit ook
meekrijgt. Hij is een beetje gespannen,maar gaat dapper mee
onderwater. Mark en ik hebben een taak om metingen te doen en dan
lekker rondkijken. Als we op 9 meter aankomen zien we de bodem
niet,maar een donkere plek verraad het Paviljoen. Bij de palen is het toch
even zoeken naar de juiste paal. Als ik de ketting zie hangen weet ik hoe
het zit. We doen de metingen. Daarna zakken we af en zien een hoop
zweefvuil. Maar als we bij de blokken komen is het net of we in een
levende soep zitten. We worden omgeven door duizenden garnalen en de
wolken worden met de week groter. Het is zo gaaf als je in een wolk zit en
je wordt ingehaald door de wolk. De kleine schepseltjes in een mega
grote wereld zwemmen met al hun macht vooruit. Een miniatuur school
haring zeg maar. Als we bij het rad aankomen zie ik jammergenoeg
veel.afgebroken sponzen op de bodem liggen die eerder nog op het rad
zaten. We gaan verder ondieper en komen bij de drum uit. Daar ligt een
prachtsnoek. We maken er maar eens een sport van een vis zo dicht
mogelijk te benaderen zonder het te verstoren. En dat lukt, echter
palingen zijn wat wispelturiger. Ik maak foto's met Mark op de
achtergrond en verlaten de snoek weer die onverstoord blijft liggen.
Eenmaal boven water blijkt het nog steeds te regenen. John heeft met
zijn zoon een leuk duikje gemaakt. We drinken een koppie koffie met een
lekkere koek. Ik breng de watermonsters direct weg in afwachting van de
resultaten. Het was een heerlijk duikje. |
| |
