| John, Joris, Mark Erna en ik hebben besloten een dagje naar Zeeland te
gaan voor een duikje. Ik heb de Duikersgids App goed gebruikt om de
ideale stek te vinden die we nog niet eerder hebben aangedaan. Het ivm
het feit dat het Erna's eerste stromingsduikje zal worden heb ik locaties
gekozen met een milde stroming. John rijdt achter ons aan. Joris en
Mark zien we op Zoetersbout om ca 9 uur. Zodra we Zeeland in rijden
ruilen we het lekkere zonnetje in voor bewolking en uiteindelijk zelfs
regen als we bij Zoetersbout aankomen. Erna mompelt wat over regen. er
ligt een droogpak voor haar klaar maar dat wil ze nog niet, want
natduiken is lekker. Even later komen ook Joris en Mark aangereden. We
kijken met z'n allen nog even naar de duikstek zelf en het ziet er op het
eerste gezicht goed uit. Nadat we ons omgekleed hebben en de trap
aflopen het water in lijkt het zicht toch niet zo geweldig als dat we
dachten. KONIJNENZICHT! roept John. Het is wel bij de konijnen af ja.
Wel een hoop Zeedruifjes! Nou ja op hoop van zegen dat het dieper dan
beter is. Ik heb Zoetersbout gekozen omdat je er ook buiten de kentering
kunt duiken. Hoogwater kentering was om 08:25. Om 09:58 liggen wij er
pas in. Ik trek Erna mee de diepte in en stabiliseren rond de 6 meter. Zicht
is ongeveer een metertje en ik hoop dat Erna niet gelijk afkeer heeft, want
aan de kant zei ze nog ''Als het zicht slecht is dan ben ik er zo klaar mee
hoor''. De stroming rechts van de kop op van de oever valt nog mee, maar
logischerwijs op op de kop neem de stroming dan toch echt behoorlijk
pittig toe. De vuildeeltjes vliegen horizontaal langs onze maskers en
Zeebaarzen zwemmen schichtig voor ons langs met hun grote zilveren
lijven. Wij ploeteren tegen de stroming in want linksachter de kop moet ie
weer rustiger worden. Een kleine paling wurmt zich onhandig tussen de
stenen door. Ik duw Erna onder de arm voort de stroming in. Nou niet
echt de bedoeling van een stromingsduik om er tegen in te zwemmen,
maar ja zo'n sterke stroming had ik niet verwacht. Gelukkig hebben we
een goede conditie, want anders zijn de flessen zo leeg. Zoals verwacht
is de stroming na de kop een stuk minder. Het zicht wordt nu ook beter
en eindelijk kunnen we dan genieten. Er zijn veel Hooiwagenkrabben te
zien en Purperkorsten zijn er ook veel. Vechtende krabben, Botervisje
tussen de stenen en op de achtergrond het geluid van bootschroeven. We
draaien maar eens om echter gebaart Erna dat ze omhoog wil. Eenmaal
boven wil ze wel teruglopen, want door de stroming wordt ze continue
tegen de kant aan gedrukt en het corrigeren wordt vermoeiend.De kanten
zijn veels te glad om op te klimmen dus terug zwemmen is eenvoudiger
met de stroming mee. Ik zie John, Mark en Joris op de kop van de dijk
staan en ik geef een Ok teken. Zijn die er nou al uit? Ik zwem op de
terugweg nu aan de andere kant en op 2 meter duiken we terug en nu
kunnen we ons wel relaxed met de stroming mee laten nemen. Dat bevalt
Erna een stuk beter. We zien nog van alles en bij de kop van de oever
neemt de stroming weer toe. We hoeven nu alleen te zorgen dat we in de
luwte van de oeverkop komen en dat lukt prima. Voor mij zie ik een jong
kompas kwalletje en Erna zwemt naar de kant door een soep van
Zeedruifjes. Het lijkt dat kwallen meer in Palau wel! Eenmaal boven blijkt
dat de stroming voor een van de heren toch te pittig was om tegenin te
zwemmen. Ze hebben als kadootje wel bruinvissen gezien toen ze al
weer aan de kant stonden. Dat had toch wel heeeeel bijzonder geweest
om deze onderwater te zien. Erna kijkt mij aan en zegt dat we dat toch
wel bikkels zijn dat we de stroming hebben getrotseerd. Ja en nee
eigenlijk. Tegen de stroming in zwemmen doe je normaal natuurlijk niet,
maar dit keer kon het wel even. We drinken een lekker koppie koffie en
eten broodjes en koek. Het is droog geworden en we kunnen op ons
gemak naar Sint Annaland. Daar duiken we wel op de (Laagwater)
kentering. |
| |
