| John pikt mij om 09:30 uur op, omdat Erna naar een introductie moest van de puppycursus op de Waalsorpse vlakte. Reeds op de Eiweg kom ik tot de conclusie dat ik mijn schoenen vergeten ben. IK NEEM ALLE WOORDEN DIE IK OVER JOHN HEB GEZEGD ONMIDDELLIJK TERUG!!!!, want het virus heeft mij dus ook getroffen…. Verdikkie. Checklist maken dan maar.
Affijn aangekomen zit een visser die we vragen hoe zijn lijnen liggen. Deze liggen ongeveer 50 meter ver richting het Paviljoen, maar hij verplaatst deze voor wij gaan duiken. We gaan te water en het zicht is ongeveer 1 meter. Richting het paviljoen wordt het donker en de eerste paal schemert tegen het licht. We zitten net aan onder het paviljoen zelf. Mijn lamp schijnt tussen een veenblok en daar ligt een dikke paling.
Ik vind het geen prettig idee onder het paviljoen te zwemmen met al die palen en al gauw komen we meer palen kort op elkaar tegen. Ik wijs richting de 150 graden van het paviljoen af en die weg nemen we uiteindelijk ook , maar omdat we dan al op 13 meter zitten is het donker. Ja je kompas is ook niet echt te vertrouwen tussen die palen met beton bewapening in. Affijn we koersen snel op 240 graden verder als we nog een snoekbaars in een flits zien. Op de bodem zie ik sporen van plekken waar paling heeft gelegen. Ik passeer een vislijn brrr. Ik denk gelijk aan Wim.
Af en toe zwemmen we door een wolk stof en zien we veel Paviljoen stoelen. Das gouden handel als we die opduiken. We zwemmen tussen de veenblokken op zo’n 8 meter door en gaan dan richting oost weer wat dieper weer naar 13 meter. Dan draaien we noordwaarts. Op deze vlakte zitten honderden pos. We komen meerdere blokken veen tegen die soms wel 2-3 meter hoog rijken. Ik zwem op een reusachtig blok af en zie daar de grootste paling ooit. De staart steekt zo’n 20 cm uit en is zo’n 6 cm hoog. Ik zwem om het blok heen en zie dan de kop. Deze is zeker 70 cm lang en 5-6 cm dik.
Dan op de 30e minuut gaan we richting de kant. Op 4 meter blijven we 3 minuten zwemmen en John gebaart naar de kant te gaan, maar ik wil even mijn signaalboei oplaten vanaf de bodem. Vrij hangen komt later wel. Dan weten die vissers ook waar we zitten, voorzover ze onze bellen niet hebben gezien dan. Het gaat goed volgens de procedure van Frogkick. Even pielen, maar na een stoot lucht erin te hebben geblazen schiet de boei omhoog. Ik sleep hem mee richting de kant, waar de boei uiteindelijk een 20 cm boven het oppervlakte uitsteekt. We zijn op 3 meter van het instap punt. Sjappo John goed genavigeerd!!! Ik wil de boei oplaten ook nog vrij hangend proberen op 5 meter. Dit was ondanks het slechte zicht een topduik. John blijft dit ook een rare plas vinden en hij vind het ook steeds spannend om hier te duiken. Waarom weten we niet, maar ik deel die mening met hem. De beluchtingspontons en de mogelijkheid om ongemerkt het eerste stuk onder het paviljoen te kunnen zwemmen geven het een extra dimensie denk ik.
Ik moet meer mijn zwemtijd in de gaten houden die ik op een bepaalde koers zwem, want ik had verder geen flauw benul hoe ver ik zat. Dat is erg belangrijk bij slecht zicht.
Bedankt John!!
|
| |
