| Onze tweede duik van vandaag ligt direct onder Tilburg en is slechts 10 minuten rijden vanaf Rauwbraken. Aan de reeds aanwezige duikers zien we dat we goed zitten. We lopen eerst eens naar de waterkant om te kijken. Dat is ongeveer een meter of 50 lopen. Dat ziet er goed uit, echter ervaring begint te leren dat helder oppervlakte water in de zogenaamde ''putten'', garant staat voor troebel diep water. We kleden ons om en ik kom tot de ontdekking dat ik mijn zwembroek in Rauwbraken heb laten liggen. Tenslotte is een zwembroek eigenlijk maar een stukje kuisheid naar de buitenwereld toe. Ik stap dus zonder zwembroek in mijn duikpak en toch voel ik wat steelse blikken prikken in mijn rug. Dat heeft kennelijk te maken dat mijn lijf Adonis-achtige kenmerken heeft. ahum...Nou ja daar hou ik het maar op. Wally en ik lopen weer naar de waterkant en gaan te water en besluiten rechts af te gaan. Het zicht valt ook hier tegen, maar er is net een groep duikers uit gekomen en sommige liggen nog in die richting waar wij op moeten. Dieper gaan dan 7 meter heeft helemaal geen zin, want zoals verwacht is het inderdaad een soep. Volgens de beschrijving moet deze kant veel vis hebben. We zien afgezien van een klein visje alleen blokken puin wat veenblokjes. We zwemmen zo'n 40 minuten op 5 a 6 meter diepte met een uitspatting naar 10 meter. Na die 40 minuten draaien we maar eens om. Ik blijf op de 3 meter lijn en Wally iets daarboven. Het is hier een stuk helderder en de scholen jonge baars dient zich aan. Het is een geweldig gezicht om omgeven te worden door scholen vis die met je mee zwemmen. De rietkraag biedt natuurlijk een perfecte bescherming en ik hoop op een verstopte snoek, maar die zien we niet. De kleur van het water (glasgroen) , de licht inval van het zonnetje maakt dit geheel wel heel mooi. Op een minuut 70 vragen we ons of of we er al weer zijn. We kijken en vanuit het water is het beginpunt maar moeilijk te vinden tussen het riet De telefoonpaal en de flat zie ik natuurlijk wel. Het is handig om dat een peiling te doen op een vast punt ...alvorens je je duik begint of een speciaal object zien en de diepte noteren. Qua gezwommen tijd is het lastig omdat je heen altijd langzamer zwemt dan terug en geloof het of niet.. er was ook een lichte stroming te voelen. We gokken en gaan verder. Een groepje grotere baarzen hangen tussen de massa's jonge vis tegen de blauwgroene achtergrond. Ik wordt er even stil van. Als we bij het begin punt zijn heb ik nog 50 bar over, maar we gaan nog even verder kijken. Ook daar hetzelfde mooie tafereel. vis vis en nog eens vis. Met 35 bar stap ik uit het water. Ik dacht dat het een flut duik zou worden en dan wordt je toch weer prettig verrast.
Als ik Frank van park Rauwbraken even opbel blijkt dat mijn zwembroek gevonden is en ik kan het nog snel ophalen. Er wordt duidelijk vermeld dat de koffie klaar staat. Als we 10 minuten later daar zijn, wappert mijn trouwe broek bij de douches. Een kop koffie wordt ons direct weer aangeboden en wordt dankbaar geaccepteerd. Brabantse hartelijkheid ten top.
We bedanken de heren en vertrekken weer naar huis.
Wederom weer een geslaagde dag.
Oja een nieuw persoonlijk record met mijn lucht verbruik.
In de boeken stond altijd al dat je rustig door moet blijven ademen. Al die 128 duiken heb ik half onbewust skip breathing gedaan met in mijn onderbewustzijn het idee dat je zuiniger met je lucht om zou gaan. Tenslotte betrap ik mij er zelfs op dat ik het bovenwater ook heel regelmatig doe.
Het slaat nergens op.
Je CO2 gehalte loopt tenslotte alleen maar op en je lijf wil daar vanaf en dat kan maar op een manier.... diepe grote teugen nemen.
Ik voel me nu ook een stuk fitter na de duik.
Duiken blijft een continue leerproces. |
| |
