| Na de lunch genieten we van wat thee. We rijden naar het dorp voor boodschapjes en als we terugkomen zijn Hans en Joke er weer Volgende duik begint op E0 zwemmen via de oppervlakte naar de ultralite. Afzakken en op 340 graden naar de kant en dan zo richting de kwekerij. om uiteindelijk via de Grubenrand bij E1 weer uit te stappen. Iedereen maakt zich op voor de duik en NU lekt Hans zijn wing echt niet meer. Bij het te water gaan loopt er gelijk water in mijn dumpvalve terwijl deze nota bene dicht zit gedraaid. Moet ik toch later maar even mee terug.
We zakken af naar de Ultra light en bekijken deze goed. De Thermocline is nu heel goed zichtbaar en voelbaar op mijn bovenlip. Als iedereen er is gaan we op de kant aan. Al snel zie ik de bodem en zwem richting de kant. Dit is toch een mooi stukkie en het stomme is dat de algen pas op 10 meter beginnen te groeien. Het zijn net haren, zoals Joris dat achteraf bewoorde. Mijn voorhoofd begint pijn te doen en verdikkie een reverse squeeze lijkt zich voor het eerst te openbaren. Op 9 meter hoor ik gelukkig een fluitende sis in mijn voorhoofd, maar de druk is er nog niet helemaal af. Op 27 minuten zitten we bij de vis kwekerij en draaien weer om. OP de bodem liggen kreeftvallen. Mijn hoofd sist gelukkig verder en de druk is er zo goed als af. Ik ga niet meer dieper zwemmen dan 6 meter en het gaat goed zo. De rest volgt mij en de werktuigen doemen op in de verte als donkere schaduwen. Nou krijg ik het ook nog koud en op 43 minuten zijn we weer bij E0. Ik twijfel om omhoog te gaan, maar iedereen is oke. Nu op 150 graden naar de rand en er volgen nog meer werktuigen en het wordt al behoorlijk donker. We zweven langs de Grubenrand en als de rand op 7 meter is zie ik het bordje. Nu haaks op het bordje ontwaar ik de platforms al. We zwemmen er onderdoor. Nog een paar grijsblauwe kreeftjes.
Brrrr Na 63 minuten sta ik op de kant en vraag of Patrick en Ahmed koud zijn. Op dat moment zijn ze dat nog niet, maar zodra ze de natte boel uittrekken doet het frisse windje zijn werk en binnen notime hebben ze het wel degelijk koud. Inmiddels ben ik dan alweer warm. We spoeden ons naar de kamers en bergen onze natte spullen op in de algemene droogruimte. Als we die avond weer gezellig bij de pizzaria zitten krijgt Ahmed spierkrampen bij zijn schouder en het wordt erger. Na de heerlijke maaltijd vertrekken we richting de kamers en ik tast Ahmed's rug af. Zijn rugspieren zijn kneiter hard en hij verkrampt al bij de lichtste aanraking. Het is dus gelukkig oppervlakkig, maar de huid is niet rood of warm. De koude heeft zijn tol geeist op zijn spieren. Die nacht neemt hij paracetamolletjes en ik smeer er SRL gel op welke ik van Mark kreeg.
Ik ga nog even naar de kamer van Mark Joris en Patrick, waar we nog even napraten. Het is zeker geen DCS , wat Ahmed betreft, maar ik kreeg het wel even benauwd toen ie zei dat het uitstraalde naar zijn arm. De volgende ochtend is de pijn wat afgezakt. Mijn hoofd zit gevuld met snot. Jut en Jul van Kamer 10 gaan zondag niet duiken...Joris maakt nog even een mitella voor Ahmed.
Zondag 26-10 is het weer wederom nat en koud.
Duik op de Ruttler wordt gedaan door Hans, Joris, Joke Mark en Patrick en Ahmed en ik blijven aan de kant en helpen de heren en de dame met de uitrusting. Ik heb ook een onbestendig gevoel als ik toch zou gaan duiken en besluit mijn voorgevoel niet te negeren. Joke komt er achter dat er maar 120 bar in haar fles zit. Ik ga met de auto weer terug naar de kamer en pak een kleine imbus om het verloopstuk eruit te halen. Dan even weer afvullen. Na 10 minuten ben ik weer terug. Er zit werkelijk van alles tegen dit weekend, maar er zal wel een reden voor zijn om ons te vertragen. Joke is verder ook wat drukker dan normaal. Patrick is erg rustig en er wordt hem goed uitgelegd hoe het er uit ziet en direct aan moet geven als ie koud wordt. Ze verdwijnen in de diepte. Ahmed en ik gaan terug naar de kamers en ik berg mijn spullen alvast op, terwijl Ahmed een douche neemt. 40 minuten later vangen we Patrick op die het zichtbaar koud heeft. Hij is eerder gestopt. Ik sommeer dat hij zich snel moet omkleden en wij bouwen zijn setje af. Dan komen niet veel later ook de anderen. Als Patrick is aangekleed help ik de anderen nog even en breng Patrick alvast naar de kamer om een heet soepje klaar te maken voor iedereen. Dat wordt ook goed genuttigd en langzaam trekt Patrick bij. Hans Joris , Joke en Patrick boeken nog een nachtje extra en Ahmed Mark en ik vertrekken die middag om 14:15 uur weer huiswaarts via Assen, waar ik mijn lieftallige echtgenoot en de hondjes ophaal. Terugweg was wel goed aangegeven in duitsland (behalve dat ik bordjes niet snel genoeg kon lezen en ineens richting Bremervorde ree. Daarna zijn we niet meer foutgereden. hihi.
Geslaagd weekend met superbuddies met krakkemikkige lijven, want behalve Patrick klaagde iedereen over rugpijn zere nekken en spieren. Patrick was gewoon moe van het vele duiken... het is nou eenmaal topsport he. Het was voor het eerst dat hij meerdere duiken op 1 dag maakte in koud water op diepte. Ik denk dat een droogpak wel op zijn verlanglijstje komt te staan. |
| |
