| Het is buiten maar 2 graden en er waait een strak NO windje.
John, Manuela, Joris, Mark Joke en ik vertrekken vanaf Hoofddorp richting Zeeland. Gisteren is het mooi weer geweest en een rustige wind. dus dat het vandaag iets harder waait zou niets ui mogen maken. We proberen eerst eens Preekhil te bekijken. Als we daar aankomen ligt er een pracht van een dijk en als we er halverwege op lopen vallen er woorden als: dat gaat ik niet redden hoor... Jezus wat een takke eind! Ben ik dan de enige duikleet hiero? Nou ja dan gaan we wel naar Scharendijke. In Scharendijke begint het lekker te miezeren en een groot lichtpunt is dat je niet hoeft te betalen voor het parkeren. Ja dat doet me goed en ik ben het slechte weer al weer vergeten. ( Ik ben gewoon een simpele ziel hoor).
Manuela krijgt mijn respect omdat ze in haar natpak gaat vandaag. Joris en Mark laten hun flessen nog afvullen en de omkleedpartij begint. Moet jah met jah kauwah klauwah je setje opbouwah. Even dat dijkje trotseren, waar een prachtige trap overheen ligt, want de duikstekken worden jawel.... ''Gerevitaliseerd'' volgens het bord langs de N57. Mooi woord hoor ''duikstek''. Ik hoor een stelletje hijgende postpaarden achter me de trap op kruipen. Deze knul hijgt ook hoor, maar alleen iets stiller, waardoor het lijkt alsof ik een duikleet ben. We gaan te water en trachten richting de rode boei te zwemmen. Zo wat een zicht en dan ploef weg zicht, waar is die bodem? Joke en ik blijven op 6 meter hangen, maar misschien is het zicht beter als we dieper gaan. Op 9,5 meter is het zicht nog slechter en we zwemmen een minuut of 7 op Noord aan in de hoop dat we om de pier naar links kunnen. Deze diepte biedt geen zicht en dus gaan we wat minder diep en koersen dan op 240. Het zicht klaart ietsje op en een lichtflits flikkert in mijn masker. Joke heeft een grote kreeft gespot. De oesters wijzen omhoog en we ontwaren wat sponzen. krabbetjes, anemoontjes, maar echt spektaculair is het niet. Als we op 7 meter op het slik uitkomen, vraag ik ook Joke wil stoppen, want dit is lucht verspilling. We gaan langzaam naar de oppervlakte en ja we zijn aan de leizijde van de pier gekomen. Joke doet nog even zeer gewaagde acrobatiek in het ondiepe en de andere komen ook wat beteuterd het water uit. Mark en Joris zijn duidelijk gedesillusioneerd. Zij hebben het niet zo goed ervaren en als een hefballon naar de bodem zinkt dan raak je logischerwijs even de weg kwijt. Mark is gewond als ie valt en daarbij de backuplamp van Joris plet. Tja dit was gewoon weer een ouderwetse meukduik voor ze, aangezien ze alleen een vin en een flauw lichtje van Manuela haar lamp hebben gezien.
Ik neem me voor dat als ik nog 1 keer slecht zicht heb ik Zeeland ik niet meer naar Zeeland wil, want meestal treffen we het gewoon niet. Op naar Bruinisse dan maar!!! |
| |
