| Vandaag is het moment supreme. We gaan de eieren neerleggen op de uitgetekende route. John heeft een net van 30 eieren en ik een netje met 2 gele en 1 oranje golfbal. Dit zijn de ''gouden'' eieren. Het duurt langer dan normaal om me aan te kleden en als ik alles heb kunnen we eindelijk te water. De geplastificeerde onderwater kaarten moeten zich nu bewijzen, of ik er nu een potje van heb gemaakt of dat het werkelijk klopt. Zo ten eerste komen we al ''te'' rechts uit bij het rad. Daar worden de eerste eieren gelegd. Bij de eerste helft van de route gaat het precies zoals op de kaart en John legt driftig zijn eieren. Ik leg hier en daar een golfbal, maar houdt de oranje voor het moeilijkste plekje. Dan blijkt je geheugen en kaartje toch anders te zijn dan ik dacht. We koersen op 270 en komen zonder het verwachte blok tegen te komen dieper en dieper terwijl ik weet dat het op 11,7 meter moet liggen. We gaan dezelfde richting terug en zoeken ons suf op 11,5 meter tot we na 4 minuten zoeken op de bewuste kleiblok stuiten. Daar leg ik het oranje balletje neer en er wordt nog een ei geplant. Van daaruit op 330 graden en we komen uit bij de kuil met dwarsbalk. Daar gaat ook een ei in. Nou wil ik toch weten waar we de fout zijn in gegaan en wil graag nog even terug. Vanaf het laatste blok klei gaan we 90 graden richting de kant en na een 3-4 minuten komen we uiteindelijk bi j het bewuste puntige blok uit.
Aha er blijken nog wat blokken te liggen die ik niet heb uitgetekend.
Zo ga je toch weer makkelijk de fout in. Nu gaan we via de ondiepte weer terug en kunnen onze eieren nu weer makkelijk vinden. Zo pfoei, toch moeilijker dan je eerst denkt. Ik haal nog even mijn buddy lijn op welke ik aan het rad geknoopt had en we houden nog even een stop op 3 -4 meter. Als we boven komen zit een vrouw op een bankje ons verbaast aan te kijken met een sigaret in haar hand. Toch wel erg leuk als mensen het niet verwachten. Ze zegt dan ook dat ze niet wist dat hier gedoken werd en vraagt of er wat te zien is. Dit keer geen enkele vis, maar wel een prachtig onderwater landschap. John en ik zijn behoorlijk afgemat door het feit dat dit toch heel anders duiken is dan normaal. Je bent veel intensiever bezig dan een ''relaxed ik kijk wel waar ik uit kom'' duik. Mijn pak gaat telkens erger lekken in de oksel en het lijkt alsof mijn rits lek is, want die is op het rubber nat, maar dat kan ook van het uittrekken komen. Of dat wordt repareren of voor een ander 2e hands pak kijken. De nek en polsseals heb ik vorig jaar nog laten vernieuwen zijn nog te goed om af te danken.
We zien wel. We hebben ons semidroogpak ook nog.Water is nog fris, maar het omkleden bovenwater zal met deze voorjaarstemperaturen een stuk comfortabelen zijn. |
| |
