| Het is verlaten als we op de parkeerplaats aankomen en er staat een fikse wind. Peter belt dat ie wat later komt ivm de file en dus wachten we op hem. Als iedereen er uiteindelijk is gaan we te water en het zicht is krakepitje helder zoals John het altijd zo mooi zegt. Ik heb alleen mijn onderwatercamera huis mee met flinke dotten papier erin om te achterhalen waar ie nou precies lekt. Als we ons hoofd onder steken zien we de gebruikelijke groep baarsen bij het touw hangen en sjeemig het is echt helder. Ik heb dit keer geen extra lood mee en ik hang heerlijk horizontaal zonder enige moeite te hoeven doen. We gaan naar de botter en op 7 meter ligt een thermocline en dat voel je in je gezicht prikken. Verschil is 4 graden. De botter ligt er prachtig bij en we draaien erom heen richting de bus. Vanaf de botter kan ik zowat al de kerstboom ontwaren en dat is regelrecht uniek te noemen. Bij de bus kun je bijna van voor tot achter kijken en bovenop ligt een prachtsnoek en twee vette zwangere of volgevreten baarzen. We draaien eromheen en tijdens het duiken draai ik driftig aan de knoppen van het huis. Als ik wat achterop raak is het Peter die een stofgordijn opwerpt die menig zandstorm niet kan evenaren. Ik tik hem aan en gebaar hem dat ie even naar mijn beenslag moet kijken. Peter doet verwoede pogingen het te immiteren, maar dat is even net zo moeilijk voor hem als dat ik probeer achteruit te zwemmen met de frogkick. Je ziet het voor je maar je motoriek kan het niet zo goed rijmen. Peter zwemt met een verkapte dolfijnslag verder wat uiteindelijk in nog meer stof resulteert. Nog een keer kijken, maar het blijft even moeilijk om het zo onder de knie te krijgen. Komt wel een keer in het zwembad. Als we klaar zijn loopt de parkeerplek al gauw vol met auto's. We kleden ons tevreden om en keren huiswaarts. Het was een heerlijk ontspannen duikje in mijn nieuwe pakkie. Rene ik ben je heel dankbaar! |
| |
