| Het zonnetje schijnt dus dat zit al geramt, maar als Joris, Mark en ik het water betreden zien we.....soep. Tja de temperaturen mogen dan wel oplopen, maar het fijne van koud water is dat het meestal helder is en deze lauwe soep is heel wat anders. Nou ja slecht zicht duiken is ook weer een ervaring op zich. Net voordat we onder gaan zien we een karper het oppervlak doorbreken en we gaan snel onder in de hoop een glimp op te kunnen vangen, maar ja vindt maar eens een olietanker in soep. Die kan je op 50 cm straal voorbij zwemmen. Ook op diepte wordt het er niet beter op en ik hoor een soort gesuis. Verrek ze zijn aan het beluchten! Tja dat moet natuurlijk wel, want anders ziet het er binnen no-time blauw van de alg. Ik focus me maar op het kleine bodemleven, want Zeeland biedt veel leven, maar in zoetwater kunnen ze er ook wat van,hoewel het wel bijna microscopisch is. Af en toe zie ik zo'n stijve worm uit de klei tastend in het niets. Wat zijn dat toch voor wormpies. Als we een tijdje op diepte hebben rondgedoold is het tijd om maar eens wat ondieper te gaan. Ik besluit mijn nieuwe decoballon maar eens op te laten. Na even wat gestuntel om het klitteband los te krijgen ( ik heb een grondige hekel aan die uitvinding overigens) met mijn dikke handschoenen. Nou automaatje eronder houden en ... niks. Huh.. ik krijg er gewoon geen lucht in. Joris had zijne al opgelaten,maa rwas met de zelfde noodgang weer gezonken. Bleek dat er een joekel van een scheur in zijn ballon zat. Deutsche grundlichkeit voor het merk die het ook wel door het leven gaat als ''Bootzjunge tauchmateriel nuhhh!''
Affijn dat state of the art ding van mij wil maar niet en dus probeer ik mijn inflator slang van mijn droogpak op het ventiel te zetten.. Foute actie die ik niet goed doordacht had.Probeer dan maar eens je inflator slang terug op je pak te krijgen. Een echte DIRdoener kan dat, maar dat vergt nog wat extra oefening. Mark schiet me te hulp en in de tussentijd blaast Joris het ventiel doodleuk met de mond vol. Juist ja.. Hij geeft de ballon aan mij en ik had mij gelukkig al vollledig ontlucht, want dat ding heeft toch even een bak drijfvermogen zeg! Vanaf 10 meter stijgen we langzaam op en zwemmen naar de kant. Daar stuit ik op een blok klein waarop minuscule beetjes driftig aan het stuiteren zijn in de klei. Ik zie twee kleine voetjes aan een lijfje en de kop verdwijnt in de klei.
Wat is dat nu weer? Wordt thuis weer eens flink zoeken. Er gaat toch een andere wereld voor mij open, maar intussen zijn Joris en Mark al weer wat verder. Dus gauw erachteraan. Bij de auto komt mijn lieftallige echtgenote ook al weer aangelopen met onze honden. Heerlijk avondje en weer wat nieuws gezien.
Na grondig onderzoek bljkt de worm een visbloedzuiger te zijn en het kleibeestje een Cyclops (eenoogkreeftje). Tja weer wat geleerd. Op internet zie ik ook foto's van lintwormen in de Boschmolenplas en dan heb ik toch liever bloedzuigers. Een onvrijwiliige slok biutenwater krijgt toch ineens een andere invulling. blehhh. |
| |
