| Een eenvoudig ontbijtje, want Erna is al vroeg vertrokken. We zijn om 09:45 al op zandeiland 4 en vullen de flessen. Wim is een stuk slimmer en heeft die avond ervoor met zijn twee bufferflessen in de auto zijn dubbelsetje gevuld. Een voor een druppelen Mark, Patrick Wally en Antoinette en Manuela binnen. Dan begint de grote autowisseltruck, want stel je eens voor dat je te ver loopt zeg!.Een paar brengen hun set naar de grote steiger.
Het is 10:30 uur en ik begin toch wat onrustig te worden, want tja die boot of trailer moet nou toch wel es komme!. Ik loop nog even naar het winkeltje en die bevestigd dat Pimia daar altijd vertrekt. Het is 11:15 uur en nog steeds niks. Ik krijg er altijd de smoor in als mensen niet op tijd zijn, maar ja. Dan ineens verschijnen er duikertjes verderop uit de bosjes. Blijkt er nog een klein frunnik steigertje te zijn.
Tja nu moeten Manuela en Patrick en Mark , Wally en Antoinette toch weer een stukkie lopen, want die hun set ligt nog op de grote steiger. Nou ja We gaan aan boord als de andere van boord zijn en we laten het maar over ons heen komen. Dan komt Mia van Pi effe aanscheuren met een andere boot en blijkbaar is die hardhandig op het gas. Ze heeft even moeite om de boot aan te meren, maar gelukkig is Wally een kundige loods en haalt haar binnen. Al snel vetrekken we naar Zandeiland 2, waar ik zelf ook nog nooit geweest ben. Het tripje er naar toe verloopt rustig. Andre toont zich een kundig boeien werper. Niks geen officiele duikboeien, maar gewoon gele skippyballen met een lachend gezichtje er op. We krijgen een korte briefing dat er een Amsterdamse schuit ligt richting de rode boei op 14 meter.
Een kleine ramp doet zich voor als Wim ontdekt dat zijn pak lekt als de ziekte bij de rits. Toch gaat ie het proberen en ik voeg me bij Andre en Wim. Dan kan Wim eventueel de duik afbreken en kunnen Andre en ik verder. Het is onder ons een zwart gapend gat en op 5 meter ofzo zie ik de bodem. Het zicht is fenominaal te noemen. Op 310 graden zwemmen we naar het wrak die we al van verre zien liggen. Een sleepspoor van een dreganker kan ik meters ver volgen. Duiklampjes zijn heel goed te zien en het zicht is minimaal 10 meter. Bij het wrak hang ik boven het ruim en maak wat foto’s . Naast de schuit ligt een verhoogde zandbank. Als er ineens een mist van stof om het wrak ontvouwd blazen we de aftocht op pal noord. Volgens de briefing kom je dan bij een zandbank. Wim is intussen terug naar het oppervlak. Na een tijdje blijft het even diep maar op 90 graden loopt de bodem op en daar gaan we maar naar toe. Het onderwater landschap is betoverend mooi en je ziet diverse veenblokken liggen. We stijgen naar 5 meter en gaan op die diepte richting de boot langs de kant die schitterend begroeid is. Dan ligt er precies op het randje een snoek. Mijn plezier houdt gewoon niet op. Fotootje hier en daar. Dan zijn er al weer 50 minuten verstreken en ik Andre gebaart om mijn boei op te laten. Tja dat moet ik toch even oefenen inderdaad. Wonderwel lukt het nu wel goed. We zijn ongeveen een 20 meter van de boot en klimmen aan boord. Wim zijn kleding is zeiknat. Ik twijfel nu of er niet een stukje neopreen flap tussen de rits is blijven haken. Ik had die rits tenslotte dicht getrokken. Dit was een schitterende duik ik en baal van het feit dat Wim het zo heeft moeten afbreken.
Als iedereen terug is bij de boot hebben Mark en Patrick een snoek gefotografeerd die bij de boottrap lag en daar ben ik benieuwd naar. Eenmaal terug sterft de parkeerplaats van de yuppen met stijl haar en een scheiding. Een daarvan denkt dat ie god is en alleen op de wereld als er een man of 7 in duikuitrusting op deze koorknaap wachten tot ze er langs kunnen lopen, maar nee… Fleuris moet nog even wat aan zijn voiture doen. Tja en als zo’ duikuitrusting in je schouders begint te snijden wil je er gewoon langs. Enfin er zitten nu wat meer textuur in de lak van zijn Volveu geleuf ik.
Wim zegt ook nog dat het wel een apart volkje is. Dat is een feit maar ja over het algemeen zijn bijna 70% van de kalende of kaalgeschoren mannen duikers..
Met Patrick erbij gaan we naar Speigelpolder, maar niet voordat we even langs Scuba academie gaan om daar voor een flexibele inflator slang te kijken voor Kevin. Er vertrekt een boot vol duikers als wij aankomen. Jammergenoeg zat hij die dag al helemaal vol. Er hangen een paar mooie droogpakken die Wim goed bekijkt. Helaas heeft Cees het gevraagde slangetje niet en we vertrekken. Andre is verbaasd dat zelfs de haven kraakhelder water heeft en dat je dat in Drenthe toch niet zo gauw zal vinden. Ja de randstad is zo gek nog niet hoor Kevin!!
|
| |
