| We klimmen de dijk over en zien een prachtige aluminium steiger en een snoeiharde wind die is geruimt na de regenbuien van vanochtend. Nu staat de wind dwars op de duikstek en de buizen fluiten. Sodeju en op deze getijdeloze stek worden andere duikers die ons voor zijn gewoon weggedreven door de wind. Pierre en ik staan beide klaar en springen het water in. Ik kom wat moeilijk onder en het zicht is hier vrijwel nul. Gelukkig zie ik de schaduw van Pierre en we trachten de zakken. Uiteindelijk zie ik op 2,5 mtr vaag de bodem en we zwemmen recht uit de kant. Op 3 a 4 meter wordt het zicht ietsje beter en we zwemmen tegen de stroming in. Rechts van mij doemt een hoop begroeit steen op. De druipzaksponzen tieren hier welig en overgroeien zelfs andere zakpijpen. We blijven wel zo'n 15 minuten hangen boven en naast zo'n hoop om te zien wat er allemaal op leeft. Op de bodem schiet een jong scharretje weg en een joekel van een garnaal zit mij half ingegraven aan te kijken. Een krab stoeit met een stuk vlees en net als we door willen zwemmen komen onder een afdakje ineens 2 steurgarnalen poseren voor de foto. Doorzichtige types hoor. Verderop heeft een krab zijn/haar staart uitgeklapt wat op zich wel bijzonder is. Oesters blazen met tussenpozen witte wolken met zaad of eitjes uit. Op die 4 meter diepte wordt ineens het zicht slechter en we besluiten het wat dieper op te zoeken en daar trekt op een 8 meter ineens bij. Zwarte grondels vechtende krabben en die kunnen behoorlijk fel doen. Mega kreeften die zich af en toe laten zien. Een jonge kreeft stoeit met een stuk oester (zit geen zichtbaar vlees op) en sjouwt het onmogelijk hanteerbare ding onhandig op de steile wand. Het moet en zal zijn holletje in. Ook kreeften hebben zo hun Ikea moment waarbij het ''meubelstuk'' buiten in elkaar is gezet en uiteindelijk niet door de deur past.
Een kopje van een puitaaltje steekt uit een holletje en elke keer als Pierre een foto wil maken schiet ie weg. Mijn batterijen zijn helaas op. Ik zie zeeappels en zwarte grondels en prachtige groene krabben. Er zit een thermocline op 9 meter. Het uur is al voorbij en we maken aanstalte om weer terug te gaan. We komen ongeveer een meter of 30 voor de steiger boven en precies op de juiste hoek, want de wind blaast ons recht naar de trap toe. Ik drijf heerlijk op de golven mee. Pierre wil eigenlijk nog onderwater naar de steiger zwemmen, maar aangezien het zicht toch erg slecht is lijkt me dat niet zo'n goed idee. Ook de golven hebben veel meer effect op een 2 meter diepte, zodat je nog tegen een blok stenen aan kan worden gedrukt ook nog. Ik geniet en Pierre trouwens ook hoewel zijn camera niet meer reageert We hijsen ons het water uit en mijn vinnen vliegen bijna uit mijn handen door de wind. Camera van Pierre wil zelfs niet meer uit. Ondanks het mindere zicht was het toch weer een ongekend leuke duik met een wildwater ervaring erbij. Bij de auto gekomen moet Pierre zijn batterijen uit de camera halen om het uit te krijgen. Ze man en de jonge dame zijn ook al uit het water en ze blijken uit Zuid Limburg te komen. Ja Zeeland is heel speciaalduikwater en ik ben blij dat we dit hebben in Nederland. Mensen komen van heinde en verre om dat te zien.
Op naar huis, want de maag knort al behoorlijk. |
| |
