| Ik heb mijn automaat laten servicen en ben benieuwd.
Vanwege de animo kunnen we spreken van een clubduik. Alleen jammer dat John er niet bij kan zijn. Het weer is mooi en het water is kalm. Net buiten het duikgebied ligt een zeilbootje en ondanks dat de parkeerplaats vol staat, lijken er weinig duikers in het water te zitten.
Patrick moet zijn pak maar weer eens oprekken, want die heeft al even geen water meer gezien. Die van Pierre krijgt geen kans om droog te worden.Door de warmte wachten we lekker in het koele water. Hans moppert even op de vinnen met springstraps.... ''Ik vind het helemaal niks hoor Je kan ze niet eens stellen!!'' Joke had haar buiten vinnen mee (met straps) maar die passen niet om haar natduik schoentjes. Uiteindelijk duikt Hans met zijn eigen vinnen en Joke met blote voeten in haar binnenvinnen die ze gelukkig mee had. Het water is nu ineens weer helder. De botter ligt er prachtiig bij en is goed te zien. Gretver en laat ik nou niet mijn statief mee hebben genomen.Pogingen om mijn camera stil te zetten lukken niet echt en dus zijn de opnamen met lange sluitertijd eigenlijk nutteloos. Ik geniet wel van het prachtige uitzicht hier beneden. Wally leidt onze groep en we gaan rustig verder. Er ligt een streng vlaggetjes op de bodem en als we ondieper komen (8 meter) wemelt het er van de mosdier kolonies. Nou moet het toch lukken om een goede macro te maken, maar die flubber dingen reflecteren het ligt van mijn lamp maar moeilijk. Er is er 1 redelijk gelukt. Tussen het veenmos zitten miljoenen jonge mosseltjes. Bij de wrakjes is het zicht ook weer top en nestel me op een gangboord, om maar mijn camera stil te houden..... het lukt niet. Dan seint Mark mij en Pierre. Aha een Amerikaanse kreeft. Na een kanonnade van flitslichten trekt ie zich maar terug in zijn holletje. Hans zit van het uitzicht te genieten op zijn knieen op de zandbodem. Ik hang naast hem en kijk mee. Verdomde mooi om het onderwater landschap te zien. Zo stil en relaxed als ik even kon hangen zo veel meer moeite heb ik als ik met mijn camera moet hangen om een foto te maken. Zodra die armen naar voren gaan verplaatst je gewichtverdeling naar voren en ga je ongewild vooruit he. We komen nog jonge snoeken tegen en een goed gezonde inheemse kreeft. Die heeft zijn ogen op steeltjes en is bezig een boomblaadje te bedwingen. Dan zijn Pierre en ik de groep kwijt. Nou ja dan maar even de pas erin en even doorzwemmen, want samen uit samen thuis. Na een flinke doorzwem actie komen we bij de kant, waar de heren en de dame net uit het water stappen. Mijn automaat ademt fantastisch eigenlijk en dus is Scuba Support een blijvertje. Hans heeft een overdaad aan chocolade en koek meegenomen en Wally en Antoinette hebben blikjes. Pierre heeft koffie mee en al met al sluiten we de avond af met deze heerlijke versnaperingen
Allemaal bedankt voor de leuke duik. |
| |
