| Als Hans in Hemmoor is wil ie altijd 1 keer diep. Eerverleden jaar jaar heb ik dat niet gedaan, want toen voelde het niet goed en ik vond dat ik te weinig ervaring had. Vorig jaar is het niet voorgevallen. Met die wetenschap dat Hans altijd wel een keer diep wil had ik mij thuis al voorbereid op luchtverbruik en deepstops.
Bij het ontbijt hakken we de knoop door om diep te gaan, althans Hans Mark en ik. Mijn voorgevoel zegt dat het goed is en ik ben in mijn ogen geestelijk en fysiek en materiaal technisch goed voorbereid. Dat het een extra groot risico is besef ik heel goed en ook de regels die voor Hemmoor gelden.Ook de best getrainde duikers kunnen tenslotte problemen krijgen.
Niet bij E3 maar dit keer over de Gruberand. Patrick en Joris blijven op het randje dan op ons wachten. van te voren bespreek ik de deepstops een keer naar een decoplafond te jetzen heb ik geen trek in. Stop op 33 meter 1 minuut. op 21 meter 1 minuut. op 15 meter is de rand al en daar kunnen we rustig rondzwemmen.
We stappen bij E1 erin en zwemmen rustig door de straat naar de rand. Ik geef Joris mijn camera, want ik durf dat niet aan en ben als de dood dat ie gaat lekken.
Iedereen oke en we glijden de diepte in. Het gaat super en na 4 minuten zijn we op 53 meter. We hebben nog 2 minuten bodemtijd. Het daglicht is nog aanwezig en er ligt een drum. Ik steek mijn hand in de zachte bodem want ik hou van ronde getallen. Niet zo'n lullige 52.9 maar gewoon 53. Mijn drooghandschoen zitten heerlijk en ik ervaar de druk op mijn handen niet als vervelend. Belletjes klinken hier anders en er is een vreemde soort rust aanwezig. Dat zal een stukje narcose zijn. Ik bekijk grondig mijn computer en mijn hersenen halen geen rare trucjes uit. Wel merk ik dat er iets veranderd naarmate de tijd verstrijkt. Het is tijd om op te stijgen en ik moet volgens mijn computer minimaal 7 minuten er over doen om aan het oppervlak te komen en mijn deco plafond is 3 meter. Op 33 meter houden we de afgesproken stop van een minuut en doen het zelfde op 21 meter. Op 15 meter komen we Patrick en Joris weer tegen. We zwemmen rustig op 15 meter rond. Dan keren we om richting E1 en ik stijg naar 12 meter.
Mijn verplichte stop teken is al verdwenen. Daar blijf ik hangen en zo stijg ik verder naar 9 en 6 meter. Ik kijk even naar andere duikers op het platform en blijf daar een 3 minuten hangen.Nog een stap naar 3 meter en dan besef ik dat ik nog even wat wil schrijven op de straat. Achteraf had ik dat op de drum op 53 meter moeten schrijven, maarja... doen we een volgende keer. Ik schrijf op de weg ''Wim we zullen je nooit vergeten''. Krijg ik nog een brok in mijn keel ook zeg. Zo dat was een heel bijzondere ervaring en ik voel me fit en ik beschouw dat als een goed teken. Omkleden en als de sodemieter de kamers opruimen en verlaten. We leveren de sleutel in en stappen in de bus. Op naar huuuuuuussss!!!!!!
Jongens bedankt voor deze mooie duiken!!
|
| |
