| Ik heb me rot gezocht naar een fatsoenlijke ijsduikplek, maar de oplossing lag eigenlijk dicht bij huis. Dus gisteren nog even gevraagd en ja hoor het was geen probleem. Mijn ouders vonden het goed, maar het idee dat zoonlief onder het ijs zou verdwijnen stond ze niet echt aan. Mijn moeder zei nog dat het flinterdun ijs is in het midden, maar we hoeven niet te schaatsen dus dat scheelt en kijk maar gewoon eens hoe het gaat en dan wordt het wat vertrouwder. Het is bij mijn ouders voor een ideaal instappunt en luxe omkleden. Vrouw en ik waren wat eerder om wat voorbereidingen te treffen. We hadden soep en koffie + thee mee. Na mijn pak aan getrokken te hebben ga ik gewapend met een gasbetonzaag het ijs te lijf, maar dat geeft geen krimp. Er zit een scheur in het ijs, maar de grove zaag haalt weinig uit. Vuistje dan maar en dat gaat al een stuk beter. Spetters vliegen me om de oren, maar na wat flink hakken komen er maar moeizaam stukken los. Er komt nog een beugelzaag en een bijl aan te pas en dan gaat het ineens snel. Het is is zeker 7 cm dik. Ik steek mijn hoofd onder water en het ziet er qua zicht redelijk goed uit. Het water heeft dezelfde kleur als de Zegerplas. Ik leg de gidslijn klaar en bevestig deze aan de steiger vast. Ik sterf het af van de hitte in dit pak en kleed me nog even uit, want als je nat wordt van het zweet koel je alleenmaar sneller af. Al snel komen John, Joke, en Mark er aan en de spullen worden klaargezet. Joke en ik gaan als eerst. Gidslijn vast aan mijn rechter heupring. Camera in de aanslag alles gecontroleerd en ik laat me zakken. Direct zie ik de verloren pot al liggen die vorig jaar tijdens een storm van de steiger met plant en al in het water was gewaaid. De plant was gered, maar de pot niet. Die nemen we bij terugkeer wel mee. Joke komt naast me hangen en ik bevestig de buddylijn. Zo het zicht is hier best goed alleen een beetje melkerig, waardoor je lamp niet zo ver komt. Op de bodem liggen voornamelijk bakstenen en voor de rest veel sediment. Mijn blik gaat omhoog en aanschouw het ijs. Aan de onder zijde is natuurlijk helemaal glad en ik zie een heleboel eendepootafdrukken. Langs de kant zie ik soms een steile wand en dan weer vlak. Er groeien wel wat mini mosseltjes, maar voor de rest is alles bedekt met sediment.
We gaan even terug, maar de teller staat pas op 10 minuten en dus wil ik eigenlijk wel verder. Joke wil de diepte in, maar dat is alleen maar donker en saai dus ik tik haar aan om juist net onder het ijs te blijven. Niet veel later lijkt het alsof er een witte boot tegemoed zwemmen. een witte gloed reikt zeker een halve meter diep, maar als we er in zwemmen lijkt het ijs wel gewoon wat dunner dan de rest. Evengoed is het ijs hier een 5 cm dik. We draaien om en zwemmen rustig terug. We hoeven alleen het touw maar te volgen. Dat is wel een geruststellende gedachte, want je kan hier totaal je orientatie verliezen. Er zitten grote donkere plekken met lucht onder het ijs die op een wak lijken, maar het niet zijn. Vlak bij de steiger maak ik een foto van de verloren pot en het wak. DIt was wel even ontzettend gaaf. Ik heb het helemaal niet koud ondanks dat het water maar 1 graad is. Joke zeult de pot mee. Ik zie twee opgeluchte ouders die nu wel meer vertrouwen hebben in het uitvoeren van een dergelijke duik. Nu zijn John en Mark aan de beurt. Ze duiken rustig onder en nemen rustig de lijn mee. Ze gaan de andere kant op om stof wat wij opgewaaid hebben te vermijden. Ze zwemmen de lijn (ca 30 meter) helemaal uit en ik geef een sein dat ze terug moeten komen. Paar minuten later komen ze opeens bij een sleper aan de overkant boven. Hihi da's gaaf. Langzaam kan ik de lijn binnenhalen en ze komen weer voldaan boven. Ze zijn een roeiboot wrakje tegengekomen en de vaart is 3 meter diep. Ze zijn dus 60 cm dieper geweest dan wij.
Na de duik maak ik zoveel mogelijk het wak weer dicht. De blokken zijn al wat vast gevroren en ik probeer ze los te schoppen. Ik zeg net tegen Joke dat je toch een stuk geruster op het ijs staat als je een droogpak aan hebt en prompt zak ik er doorheen.hihi nou en.
Mijn geluk kan niet op en als we binnen zijn genieten we lekker een kop tomatensoep uit blik of door mijn moeder gemaakte erwtesoep. Koppie koffie / thee erbij met krentebollen. Tjonge wat een feestje. Pap en Mam bedankt voor de gastvrijheid dat jullie dit duikstel hebben willen ontvangen. Nou dat ze het gezien hebben vinden ze het wel een stuk minder eng. |
| |
