| Joris en ik staan op een verlaten en met sneeuw bedekte parkeerplaats ZE 1. We zijn de enige jjjjjjippie. We wachten op Pierre maar die is niet te bereiken en nergens te bekennen. We kleden ons maar om en besluiten maar niet te lang te wachten. Er zal vast wel iets zijn tussengekomen. Joris haalt trots zijn nieuwe trilam pak te voorschijn. Da's een klein pakketje zeg. Frontrits met schortmodel is inderdaad snel aangetrokken en gedicht. Wauw. Die handigheid komt snel ten goede als ie vergeet zijn auto op slot te doen. Rits open flap flapperdeflap en voila auto dicht en Joris ook.
Zijn 400 grams onderpak zal hem goed warm houden. Dan aanvaarden we de wandeling van 500 meter met ieder 40 kg extra rommel op ons lijf. Het is wel een masochistische sport eigenlijk, maar het witte landschap tegen een donkergrijze lucht doet heel veel goeds. We rusten even uit en laten ons in het water zakken.
Zo als alles op zijn plek zit gaan we onder. Het zicht is behoorlijk, maar er hangt toch een soort waas van 0 een meter of 3-4 diep. Lijkt wel een heel milde thermocline. Joris zoekt even zijn balans, want van neopreen naar trilam is toch even wat anders. We zien eerst poelen des verderfs. Het zijn eigenlijk droogijs achtige sluiers van gezonken zweefvuil in de bodem.
Bij het wrakje aangekomen zie ik veel sponzen en ook een geweispons in de vorm van overwinteringsbolletjes. Met Joris gaat alles nog steeds prima. Ik bied hem maar eens mijn longhose aan en hij pakt deze direct over. Nou dat gaat ook goed. Ik neem het weer terug en parkeer weer alles op z'n plek. We gaan nog even richting de veenwal en dan weer terug, want de 20 minuten zijn al weer gepasseerd. Op 10 meter is het al behoorlijk donker trouwens. Wat ondieper wordt het direct lichter. Ik zie WEER een dode watervogel.. Het is een kuifeendje, met... u kunt wel raden dat het een verband heeft met vislijn. Het staat op foto. We zwemmen wat verder en we laten zoals afgesproken de ballonnen op. Als de mijne al aan de oppervlakte is laat Joris met zijn primaire automaat lucht in de ballon lopen en de ballon stijgt op, maar de automaat blijft blazen. Joris stopt hem terug en meldt met grote ogen dat ie direct omhoog wil. Ook al is het maar 4 meter diep hier... liever hier oplossen.
Ik draai de fijnstelschroef snel dicht maar het blijft blazen. Daarna gaat Joris plat op de grond liggen en zodat ik makkelijk bij de kranen kan en raai ik zijn de kraan dicht. (lang leve dubbelkranen!!!) en het borrelminuutje is over. Joris stapt dan pas over op zijn backup en hervindt zich weer. Zo nu eerst de boel even op orde brengen door de draden te ontwarren en we vervolgen naar de kant. Joris is wel even geschrokken van het hele voorval en heeft er op dat van afblazen geen moment gedacht om zijn backup te pakken. Door het afblazen probeerd Joris wel tikken op de automaat te geven terwijl zijn backup werkeloos onder zijn kin hangt en raakte toen een beetje in paniek, omdat dat net even te lang duurde. Daarom moeten we dit soort dingen gewoon trainen in dit soort omstandigheden, want met dikke handschoenen en koudwater is het toch even anders dan zwembad.
Wederom een goed leermoment en in goede omstandigheden.
Zo zie je dat je tijdens een onschuldig duikje je vrij makkelijk zou kunnen verdrinken, terwijl lucht slechts 7 cm lager op je ligt te wachten. Natuurlijk is je buddy er ook nog met lucht. Nee we hebben nog geen dubbelsets dus het bedienen van de kranen moet een buddy doen. Ikzelf ben al aardig DIR aan worden en mijn dubbelkraan configuratie had ik al 3 weken geleden aangepast en dat bevalt mij zo enorm goed. Veel gestroomlijnder en logischer.
Zie nu des te meer in dat het zeer grote voordelen heeft dat iedereen dezelfde configuratie heeft of zou moeten hanteren.
Al met al wel een spannende leerzame duik en wat ook belangrijk is ..... Joris is helemaal drooggebleven en warm!!!
|
| |
