| Het is warm buiten en het zonnetje schijnt. Vlak bij ons staan duikers van gemiddeld 50 bar en ouder met groteske verhalen over meervallen en duizenden duiken. Duikjes onder de 40 min worden al niet meer gelogged en er wordt hartelijk gelachen om nog meer stoere uitspattingen. Ik kijk mijn lieve vrouw aan en denk...Die hebben thuis geen moer te vertellen bij moeder de vrouw. Over tien jaar ben ik zo oud en wordt ik misschien net zo oubollig of is dat nou die midlife crisis? Goed we waren bij het duiken gebleven ja.
Het water ziet er helder uit, maar dat veranderd op 7 meter als we langs de boei afdalen naar het platform. Erna probeert haar octopus te pakken te krijgen als oefening, maar daarvoor moet ze haar fles even wat hoger op de rug hebben liggen. Het scheelt slechts 3 cm.
We trimmen en zakken naar 8 meter waar we bij het wrakje komen. Het zicht is hier nog geen 50 cm. In het groene niets koersen we op 8 meter pal noord, om na een paar minuten maar richting de kant op te gaan. We voelen wat weerstand en mijn hand prikt in de kleibodem. Het zicht is hier 10 cm. Op 6 meter trekt het ineens open en we houden deze diepte aan. Onderweg weer scholen met jonge baars en veel palinggaten in de grond. Erna spot nog 1 jonge snoek. De waterplanten zijn soms zo lang en groots dat hetschaduwen werpt. Vissen zwemmen soms bijna tegen mijn masker aan, maar zodra ik mijn camera richt zijn ze weg.
Als Erna 90 bar heeft gaan we terug. Pas bij het paviljoen wordt het weer een beetje helderder op 2 meter. Eenmaal boven doe ik mijn masker af en zie mensen op het terras zitten. Het ruikt naar pannenkoeken en mijn maag antwoord direct met een gerommel.
Zo lekker duikje ondanks het slechte zicht. Erna voelt zich wel lekker in deze plas en juist die schaarse heldere stukken maken het dubbel en dwars waard om hier te duiken. ''MEERval''.... niet gezien, we hebben wel de vage omtrekken van een ''GEval'' gezien.
|
| |
