| Het is echt super om zo vaak te duiken en nu ik het nog steeds niet zat wordt moet ik er maar van genieten en dat doe ik dan ook met volle teugen, ondank dat mijn polsseals blijven lekken.
Erna heeft met John wat skills afgehandeld en John wil nog wel een duik doen. Wally Pierre en de familie Kabout zijn er allemaal dus het is een gezellige boel. Ik ga met Pierre en samen met Wally en John besluiten we de oude stek maar weer eens te bezoeken. Onder de 7 meter trekt het open en op 11 meter heb je gauw 6 meter zicht. Ik heb nu ter voorbereiding op zondag mijn hele hebben en houwen meegenomen om te testen of ik alles kan pakken en bereiken. Met mijn lamp op de rug van van mijn hand kan ik bij mijn linker afsluiter en met het polskompas op mijn rechterhand ervaar ik ook geen belemmeringen om mijn rechter afsluiter te pakken. Reden dat ik mijn kompas rechts heb is omdat mijn kompas anders van de leg raakt als ik deze dicht bij mijn lamp houdt. Eigenlijk wel prettig want nu heb ik kompas en computer dicht bij elkaar en kan ik in 2 korte oogopslagen lezen. We komen bij wat wrakjes die er zo rachtig bij liggen. Net onder de thermocline zie ik de drie wrakjes bij elkaar liggen vanaf 11 meter. Waanzinnig zicht dus. Weer een wolk met aasgarnalen bij een ander wrakje. We draaien bij de grote blokken weer op en hangen bij een blok als John een Snoek ziet. Deze komt reacht op mij af, maar de foto lukt niet helaas. De kop is zwaar onderbelicht en ach ik heb al genoeg snoeken op de foto. Thermocline is hier heel sterk en af en toe twijfel ik aan mijn ogen, maar het is de thermocline die mijn zicht vertroebeld. Bij het fotograferen van een Posje raken Pierre en ik Wally en John uit het zicht. Bij de boom zien we ze weer. De snoek met de prutlip laat zich nog even zien, maar verdwijnd snel. Bij een boeiplaat bevestig ik mijn reel en zwem een 25 meter uit, maar ik kan het nergens aan ombinden. Nou ja dan maar weer terug. Toch wel handig die merkjes op het touw. Nog 15 - 10 - 5 meter en gauw weer mijn rvs double-ender veilig stellen. Dan weer richting instappunt. We komen nog een paar Dakarduikers tegen die stofwolken trekken en we zien nog een overvloed aan grote snoekbaarzen. Even een stop op 5 meter . Bij het platform wil ik nog even een vrije opstijgingkje doen. Dat gaat nu eindelijk in horizontale positie helemaal goed.
Mijn mouwen zijn weer keitje seikie nat. Ik snap er geen fluit van, want het sluit toch goed af en het zit strak zat. Nou ja.. We drinken met zijn allen nog koffie en genieten van de zonsondergang.
Een zekere dame in een nogal mooi gevulde strakke spijkerbroek leidt erg af..Dat heb ik thuis ook hoor. |
| |
