| Het is een prachtige zonsondergang en de parkeerplaats is nagenoeg verlaten. Vandaag duik ik met mijn motor oordopjes. Daar zitten tenslotte gaatjes in en ik had het al geprobeerd in het zwembad. Als we bij de waterkant staan ziet het er al heel helder uit. Hans heeft wat onenigheid met het instellen van zijn kompas op zijn Galileo, maar uiteindelijk lukt het hem toch. We duiken onder
Het klaren gaat goed, maar op 4 meter begint mijn voorhoofd wat lichtjes pijn te doen. Ik klaar heel voorzichtig door en pioooeeee mijn voorhoofdholte is op druk. We zien gelijk een grote snoek en het zicht is fantastisch. We hangen even bij de botter rond ik ik kijk nog even in de bun, maar de paling is vertrokken. John seint en ik kijk, maar kennelijk schoot er iets groots weg. In de verte zien we andere duikerslampen die toch zeker 10 meter ver weg zijn. We draaien richting de oude duikstek over de zandheuvel achter de botter en blijven op 12 meter. Op 13 a 14 meter zit een thermocline, maar daar blijven we voor Hans boven. Doordat het zicht zo goed is kun je goed de blokken veen zien liggen. We komen nog een snoekbaars tegen die wat rondscharreld. We blijven op een een 5 meter en zwemmen langs de soms toch wat steile wandjes. Vooral het steile stukje met de begroeide takkenbos is wel heel speciaal. Na verloop probeer ik op 3 meter te zwemmen, zonder te veel op mijn dieptemeter te kijken en dus op gevoel op diepte te blijven, maar dat is erg moeilijk. Dit was een heerlijk duikje en ik heb verder geen last gehad van mijn voorhoofd. Je zou bijna zeggen dat duiken soms wel goed is om de holtes open te krijgen/houden maar dat geldt in mijn geval zo en dus niet voor iedereen. Na de duik een pakje chocomel en een sprits doet een mens goed. Nu weer lekker naar huis. |
| |
