| Wat een fantastische zonnige dag zeg. Ik ben wel erg vroeg op plaats van bestemming, maar ja om nou thuis rond te hangen tot het tijd is om te gaan vind ik ook niks. Het zal mij benieuwen of het klaren goed gaat. Er is een grote groep duikers die een kar hebben om alle spullen op te laden. Tja de Molenkade is afgesloten, dus even dichterbij parkeren gaat niet lukken. Gisteren wel D12 training gedaan (Tuintegels verplaatsen), maar het stukje lopen ca 600 meter trekt me toch wat aan de schouders. Met zijn allen hebben we flink de pas er in en ach wij kiezen er zelf voor om met die zware rommel te lopen. We duiken er dan ook snel in om af te koelen. Gossiepietje dat is lekker. We duiken met zijn ALLEN samen, maar Joris en Mark gaan samen en John en Patrick. Ik voeg me bij Mark en Joris. Mocht het niet lukken met klaren dan blijf ik boven de 5 meter en dat zouden Joris en Mark niet erg vinden. Als iedereen klaar is gaan we onder. Nu even frequent klaren en dat gaat godzijdank goed. Op een 6 meter zien we al een kreeftje en het zicht is onder de 6 meter heel goed. Even een foto maken. Tussen de 6 en 8 meter daalt de temp van 10 naar 8 en uiteindelijk op 12 meter zitten we op 5 graden. Ik heb nu voor het eerst mijn drooghandschoenen aan met daaronder 2 dunne handschoenen die onder met pakseal doorlopen, dus lucht kan in en uit de handschoen en dat scheelt even een slok op een borrel qua warmte. We buigen af naar rechts langs de wand. Die blijft toch erg mooi. Ik zit John eens gade te slaan. (We gingen als groep) Die zit in zijn eentje voorop Dan Patrick er vlak achter. dan ik en Joris en Mark zitten achter mij.
John is helemaal in ''The zone'' en geniet zichtbaar van de enorme voortstuwing van zijn nieuwe vinnen en het fenominale uitzicht. Nou die voortstuwing is helemaal in orde en het uitzicht ook. Maar het is ook wel de moeite waard om het zicht achter je te bewonderen John ;-) Op de 7 meter grens komt de thermocline en die is heel mooi te zien. John schiet er met een noodgang door heen. Diver in the mist. Zijn enorme lamp hangt los en schijnt naar achteren dus die kunnen we goed volgen. De mist neemt uiteindelijk toch de overhand en floep weg is John. Op 5 meter sein ik Patrick dat we op 5 meter moeten blijven en John komt als Tita tovenaar weer tevoorschijn met een glimlach (Snoek gezien). Dan zien we eieren strengen hangen en vind dat wel een foto waard. Net op macro ingesteld, komt er een snoek aan! Gauw weer camera terug in veraf standje en dat wil natuurlijk nooit snel genoeg. Uiteindelijk lig ik onder Mark die de snoek belicht en maak een foto. Het is een prachtige snoek. Mark kijkt even later aan de oppervlakte waar we zijn, want met deze lange kant is dat altijd een verrassing. John en Patrick zijn dit doorgezwommen. Mark laat zijn masker nog even vollopen, maar schrikt een beetje van het koude water. We gaan op ons gemakje verder en na 55 min komen we weer boven. John en Patrick zijn er ook. Eenmaal op de kant wil een vriendelijke man een foto van ons maken en wil samen met ons er op. Waarschijnlijk om thuis te vertellen tegen moeder de vrouw.... SCHAT DIT WIL IK OOK! Van die verzameling merk kleding die je hebt opgebouwd kan ik makkelijk duikspullen kopen! ik wil het .ik wil het. ik wil het. ik wil het
Gaat dit ergens over? uhh nee, maar zo'n zinloze gedachte giert dan door mijn hoofd. Met de laatste meters lopen lijkt het alsof mijn zolen steeds dunner worden en er een kabouter op mijn rug is gaan zitten. Wel een leuk idee voor kabouter duikliefhebbers.. rode flessen met witte stippen (ik ga nu echt stoppen) Dit was een geslaagde duik in iedergeval.
Jongens bedankt! |
| |
