| Tegen elf uur is iedereen aanwezig. We tellen totaal 7 buddyparen.
Aanhang is ook meegekomen en uiteindelijk zitten we gezellig met 20 man bij de party tent. Hans en Amber gaan skills doen en dus heb ik goed gegokt met het aantal objecten wat we hebben geplaatst. Ik start de briefing en vertel de bedoeling. Niet dieper dan 8 meter en men moet een boeitje ophalen op 8 meter met een blok lood eraan. En men moet 1 van de 4 buideltjes zien te bemachtigen die op ca 9 meter hangt tussen de palen van het Paviljoen, waarbij de knopen/lussen op 8 meter hangen. Ik vertel er niet bij dat er punten te behalen zijn met de boeitjes en buideltjes. Sterker nog.. ik weet nu nog niet hoe ik de punten telling ga doen!, maar ik zie wel. Diegene die het dichtst bij de maximale diepte van 8 meter blijft heeft zowieso gewonnen. Bij het Duikcentrum Nieuw Vennep heb ik leuke prijzen gekocht, waarvan een deel is geschonken. Iedereen maakt zich klaar en aangezien het warm is is het koele water heel snel gevonden. Wally zit nog in de Caribische modus en wil zonder handschoenen, maar lachend loopt ie weer terug naar de auto om alsnog maar de handschoenen te pakken. Iedereen in het water??? klaar .... DUIKUH!!!! Erna en ik gaan als toeschouwer mee en een beetje begeleiding, want ik wil wel al mijn loodblokken weer terug. Tussen de palen is het echt super mooi met het groene schijnsel van de zon. Dit is echt geweldig om te zien. Sommige besluiten eerst een buideltje te pakken en ik zie men driftig bezig. Andere duiken door langs de 8 meter lijn op zoek naar de boeien. Als Erna en ik nog weer de snoekbaars hebben bewonderd zien zien we er nog 3 liggen. Philo en Marc zwemmen er pal aan voorbij??? Dus ik wijs naar de boeien. ze zwemmen door en ze verdwijnen zo uit het zicht.. Ik heb het toch goed verteld?? nou ja... Dan komen Joris en Mark die volledig stil de boei ophalen. Joris kijkt aandacht op zijn computer en geeft aanwijzingen aan Mark die als een vis op diepte blijft. Nu liggen er nog 2 boeien. We zwemmen nog een klein rondje en zien de lampen van Philo en Marc weer aan en ik wijs wederom naar de boeien. Gelukkig ze snappen het en nemen de boei mee. Erna wil wel de laatste boei pakken en zo geschiede. Als we bij het Paviljoen komen zijn alle buideltjes en touwen weg. We zwemmen terug naar het instap punt en we houden even een stopje op 5 meter. Het zonnetje schijnt prachtig op de bodem.
Eenmaal boven druppelen ze allemaal wel binnen en de verhalen barsten los. Men is toch rete fanatiek geworden en de dieptemeters zijn nog nimmer zo goed en frequent geraadpleegd als met deze duik. Zo te horen was de uitdaging wel geslaagd. Later bleek dat Philo het juist had en Marc had begrepen dat alleen het kaartje met punten mee genomen moest worden.. Marc voortaan even beter naar je moeder luisteren en zelf beter opletten he! ;-) Alles is netjes binnengekomen, echter de bamboestokjes met waterwolf kaartjes liggen nog ergens aan het oppervlak, want die waren uit mijn zak verdwenen tijdens het plaatsen van de objecten. Ik schrijf alle maximale dieptes op en het aantal punten. Aangezien ik 4 mooie prijzen heb besluit ik terplekke dat het maximale aantal gescoorde punten een prijs waard is en uiteraard een prijs voor het paar wat samen het dichtst bij de 8 meter zijn gebleven (beide maximale dieptes en dan het gemiddelde ervan).
Philo en Marc = 9.55 meter en 80 punten Poedelprijs
Casper en Johan = 9.2 meter en 40 punten
Manuela en John = 9.1 meter en 50 punten
Wally en Patrick = 9.05 meter en 110 punten 2e Prijs
Mark en Joris = 8.35 meter en 70 punten 1e prijs.
Hans en Amber hebben goed hun skills kunnen doen.
Als de prijzen uitgereikt zijn genieten we met zijn allen van de zon en het eten. Dan is er een zekere dame die wil gaan zwemmen en zo volgen er meer. Het water is aan de oppervlakte 12 a 13 graden.
In het water wordt een hele hoop gegild en vanaf de kant schreeuwen de lafaards de moedige zwemmers moedt in.
Wat wel hillarisch en dapper tegelijk is onze lieftallige Monique die uiteindelijk de moed bij elkaar raapt en het water in stapt (Hulde want het grotendeel blijft op het warme droge, waaronder ikzelf) Er klinken loeiharde oerwoud lokroepen over het stille water; oeh haa oohhh oh waaaahhhh, neeeee!!! niet doen! oewah!. Patrick moedigt haar aan verder in het water te stappen en na enige overeding gaat ze geheel te water. Haar adem wordt haar zowat ontnomen, maar ze doet het wel. Patrick lijkt geen last te hebben van de koude en ook Robin en Marc houden het lang vol. Ook mijn lieftallige echtgenoot zwemt even een rondje alsmede Antoinette. Teun waagt zich ook nog even stilletjes in het water en vertrekt geen spier de kleine bikkel.
Tjonge wat een helden! Het zonnetje warmt iedereen snel weer op. Na nog wat napraten gaat iedereen zijn eigen weg, want de meesten hebben nog afspraken. Ik kijk nog even of ik de bamboestokjes met ''waterwolf'' kaartjes kan vinden en deze liggen gelukkig zichtbaar en benaderbaar in het riet.
Nogmaals iedereen bedankt voor deze mooie dag! |
| |
