| Inmiddels is het wat drukker op de parkeerplaats. Je zit blijde gezichten
(Sepia's gezien) en minder blijde gezichten (geen Sepia's gezien). Het
blijft leuk om mensen te kijken, maar Sepia's ...daar komen we voor. Nog
even een rioolkarper uitgezet (Geen uitspraak van mijzelf hoor maar van
''Dirkjan'' maar ik vind het zo leuk klinken) en aankleden maar. Dit keer
lopen we naar de witte streep. Erna heeft het zwaar met de warmte en de
inspanning en we besluiten maar wat eerder in het water te stappen en
dan naar Johan en Philo te zwemmen. Nadat we met Johan en Philo
hebben afgesproken dat we elk onze eigen weg gaan zakken we af. Stof
wordt er niet minder om. Ineens zie ik een flitslamp en een
bewegingsloze duiker op de knieen. Ik sein Erna dat er Sepia's in de buurt
moeten zijn, maar het zicht is hier krap 50 cm. We wachten, maar zien
niks. Dan komen John en Joris aanzwemmen en prompt zie ik een
Greenforce lamp en een witte dubbelset waas.John zwemt zonder het
direct in de gaten te hebben zowat tegen een kunstmatig tentje aan. Die
man heeft echt een gave om bijzondere dieren letterlijk tegen het lijf te
zwemmen of in het leefgebied te komen van bijzondere dieren. Na 5 min
wachten besluiten we om verder te zwemmen. En dan als Joris Erna
wenkt komt Erna oog in oog met een Sepia. Ze verstart want ze dacht dat
deze beestjes maar een cm of 5 zouden zijn, maar dit zijn grotere knapen.
Ze is helemaal diep onder de indruk als de Sepia haar scanned en tot slot
weg zwemt. Door het slechte zicht liep ik deze oog in oog situatie net mis,
maar even om de tent heen zie ik dan eindelijk mijn eerste volwassen
Sepia. Grote goden wat mooi. Ik wil foto's nemen, maar een grote
opkomende wolk neemt alle zicht weg. Op naar de volgende tent dan
maar. We zwemmen langs een oudere tent die alleen begroeid is met
sponzen en zakpijpen. We draaien om in de hoop het tentje van net weer
te zien. We zien tegelijk een Sepia wegzwemmen...foetsie.. niet veel later
komen we weer bij dezelfde tent en verdomd het zicht is wat opgeklaard
en we zijn de enige dit keer. Ze zitten er weer!! Dit keer kan ik ongestoord
foto's maken en ze eens goed bekijken. Buitenaards vindt Erna ze. Zij
hangt aan de andere kant te kijken. Het vrouwtje zwemt richting de eieren
en frummelt met haar tentakels over de eieren. Het mannetje kijkt gelaten
toe. Ik maak wat foto's in de hoop dat het allemaal goed wil lukken. het
mannetje laat op een gegeven moment wat tentakels zakken op de
bodem en lijkt ze als ankertje te gebruiken. De sepia's zien er wat
beschimmeld uit en zijn echt uit op hun laatste poging zo veel mogelijk
nageslacht achter te laten. Na 5 minuten laten we het paartje met rust en
gaan verder. Onderweg komen we nog prachtige Vlokkige
zeenaaktslakken tegen die in een groepje van 5 bij elkaar op de bodem
liggen. Eindelijk kan ik eens een foto van een slak maken, want op 1 of
andere manier zie ik die normaal altijd over het hoofd. Vlakbij komt er uit
de bodem een continue stroom van zand uit een gaatje. Iets is hier als
een wezenloze aan het graven. Her en der kreeft en krab onderdelen. Dan
geeft Erna plotseling aan dat ze omhoog wil. Ze is helemaal hotelde botel
van die oog in oog ervaring met die Sepia. Ze zijn ook zo veel groter dan
ze verwachtte zegt ze. Ik vind het heel bijzonder en samen gaan we
zwemmend naar het instappunt. We zijn beide heeeeeel erg blij dat we ze
hebben mogen zien, maar feitelijk is het wel een complete safari met
zoveel duikers die voor hetzelfde komen, want we willen allemaal die
bijzondere Sepia's aanschouwen tenslotte. John en Joris en Johan en
Philo hebben ze ook gezien. Heel content gaan we na een heerlijk soepje
van John weer huiswaarts. |
| |
