| De heenweg verliep zoals verwacht. Even de dagelijkse beslommeringen
doornemen en hier en daar over en weer wat therapeutische adviezen.
Mijn buddy in een verschrikkelijk droog nat pak geholpen. Op zoek naar
karpers rechts onder het paviljoen. Slechts in de verte een paar mogen
aanschouwen. Zij kunnen de rest van de dag nog gewoon zien omdat een
vis nou eenmaal geen handen heeft om in zijn ogen te wrijven. Dit
genoegen han een snoekbaars wel omdat zij zo nodig haar eerder
afgeschoten kuit van zuurstofrijk water moest voorzien. Na hier en daar
het betere flitswerk te mogen aanschouwen vond zelfs een karpervisser
het op de kant genoeg en probeerde mijn buddy aan land te takelen. DAT
KONDEN WE NATUURLIJK NIET LATEN GEBEUREN. Nadat mijn maat zich
geheel op zich zelf had bevrijd konden we terug naar de instapplek.na de
duik nog even de pakken spoelen om voor de hand liggende redenen. Op
de stek nog even een Padi oefening mogen bekijken. Een handdoek over
het hoofd om vervolgens met de kompas in de hand precies te weten te
komen waar je je nek had kunnen breken.
|
| |
