| St. Annaland
Rond 9 uur had ik afgesproken bij Stalland met Willy en Stofwolken. Beide heren had ik nog niet eerder ontmoet, maar vanaf het eerste moment was het erg gezellig. We spraken af dat wanneer we iemand kwijt zouden raken we gewoon door zouden duiken – net hoe het uitkwam. Bij het te water gaan zag het er heel helder uit, maar eenmaal onder gedoken viel dat toch wat tegen.
We zijn richting de overgang van oesters/zand gedoken. Ik miste namelijk nog een echt mooie foto van een dahlia in mijn collectie. Helaas mis ik die na deze duik nog steeds; we hebben ze allemaal weten te missen. Da's niet zo erg, nu heb ik tenminste een excuus om hier heel snel weer een keer te duiken. Na een minuut of 10-15 hadden Willy en ik het voor elkaar: we waren Stofwolken kwijt geraakt, maar zoals afgesproken, zijn we door gedoken.
Er was niet zo veel los lopend spul te zien. Wel heel veel uitbundig oranje –wat een mooie kleur is dat toch!- gekleurde kolonievormende zakpijpen. Door de stroming heb ik me langs de meest fantastische kleurcombinaties laten voeren. Zelf zou je het niet verzinnen.
Een paar keer dacht ik mooie slakjes te ontdekken, maar het bleek toch allemaal wat anders te zijn. Alleen de groene wierslakjes bleken inderdaad echt kleine groene wierslakjes te zijn. Hier en daar wat zwarte grondels met eieren in oesters, mooi uitgedoste hooiwagenkrabbetjes en veel penseelkrabbetjes. Wat hier veel te zien was – echt veel – waren zeeappeltjes. Nog nooit heb ik er op een duikstek zo veel op een betrekkelijk klein oppervlak zien.
Na zo’n 70 minuten vonden we het welletjes en gingen we kijken of we Stofwolken boven water wel terug konden vinden. Wat gelukkig het geval was!
|
| |
